Ik denk dat de Amerikanen het museum van de militaire geschiedenis overgeslagen hebben. Hadden ze dat wel bezocht, dan waren ze waarschijnlijk nooit aan die oorlog begonnen. Ik zou dat alleszins niet doen, als ik eerst de koppen van een paar historische krijgers had gezien. Zelfs in brons wil je die niet tegenkomen.
Natuurlijk is dit museum pure propaganda. De boodschap aan de eigen en alle andere naties is duidelijk: met Vietnamezen valt niet te sollen. (Noord-) Vietnamese soldaten zijn zonder uitzondering dapper, edelmoedig en onverschrokken. Vijandelijk soldaten laf, zwak en onnozel.
En dat vindt iedereen. Want kijk maar, wereldwijd werd betoogd. Tot in Amsterdam! Dat die protesten eerder een pacifistische dan een communistische boodschap uitdroegen, die (en veel andere) nuances krijg je in dit museum niet mee. Maar de kinderen waren blij verrast om plots iets in het Nederlands te lezen.
Dat en de Engelse vertaalfouten (zoals zeep voor jeep) vond Jana leuk, al de rest maar eng. Ze is snel afgehaakt. Gelukkig kun je buiten, op een terras tussen kanonnen uit de tijd van de Franse kolonies, Vietnamese vliegtuigen en tanks en helikopters die ze op de Amerikanen buitgemaakt hebben, iets drinken. Het monument gemaakt van brokstukken is (opnieuw) mooie propaganda.
Terwijl vader en dochter een bestelling plaatsen, wandel ik met Lukas verder door het museum. Of hij het niet huiveringwekkend vindt? Jawel, zeker die vallen die voor vijandelijke soldaten uitgezet werden. De doe-het-zelf varianten met speren, zagen en knotsen zijn bijna nog gruwelijker dan 'gewone' booby traps.
Maar ook interessant. De grote maquette met daarboven een film in houterig zwart wit, bijvoorbeeld. Terwijl jonge mannen en vrouwen een pad door de jungle van de bergen hakken om er daarna allerlei militair materiaal over te dragen, knipperen op de maquette steeds meer lichtjes aan. We zien op de film hoe hele kanonnen met touwen over de bergen gesleurd worden, en op de maquette hoe lang die route is.
Verder op reis, tijdens bijna elke wandeling, zal Lukas fantaseren dat hij op de Ho Chi Minh route loopt. Hij vraagt wat ik het liefste zou doen, in het leger. Hopelijk komt het nooit zover, antwoord ik, en blijft hij daar ook van gespaard. 'Maar àls het echt moet, dan sluit ik nog het liefste bij de muziekkapel aan.' Daar moet hij over nadenken.
Als U met (jonge) kinderen reist, hou er dan rekening mee dat sommige foto's, voorwerpen en scènes met poppen vrij angstaanjagend zijn. Een goed alternatief om iets van de sfeer van de Amerikaanse-Vietnamese oorlog op te snuiven, is het Museum voor Schone Kunsten. (Ik leg dat daar verder uit.) Andere informatie, zoals de exacte rang van deze of gene en de precieze slag van bepaald bataljon, is dan weer gewoon saai.
U kunt de enge en saaie stukken ook gewoon overslaan, dan bent U na een klein uur al klaar. Geef toe, voor de prijs van 40.000 VND voor volwassenen, 20.000 VND voor kinderen kunt U het evengoed kort maar krachtig houden.
Voor (iets oudere) kinderen is de film-met-maquette de moeite, en (de meeste) jonge kinderen zullen gefascineerd zijn door de collectie rollend materiaal op het plein voor het museum.
Waar U dus ook gewoon iets kunt drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten