Invalswegen

Als échte jongensachtige jongen speelt hij altijd en overal met zijn auto's. Hij rijdt ermee rond de vuurplaten van het speelkeukentje, parkeert ze op de piano. Hij neemt ze mee naar de badkamer om ook op het luierkussen verder te kunnen voem-voem-voemen. Hij brult wanneer hij zijn auto's moet achterlaten om te gaan slapen en vraagt daarna (weer gekalmeerd en zeer beredeneerd) om met slaapzak aan nog even in zijn boek met autoplaatjes te kijken. Tot vorige week zei hij nog steeds geen mama maar verwoordde wel al perfect het onderscheid tussen een auto, bus, tractor en brommer. Tsss! Zelfs zonder iets gewield in zijn handen doet hij alsof hij met een speelauto rondrijdt op de rand van het supermarktkarretje. Kortom, altijd en overal.

Hieronder ziet U hoe plezant het kan zijn, zo met een getuit mondje van tuut-tuut.

Aan die speelbehoefte wilde ik graag tegemoet komen, evenwel zonder opnieuw een aparte kinderhoek te installeren. En omdat hij (net als veel andere kinderen) zo graag rechtstaand speelt, moest uiteindelijk onze salontafel van Ikea eraan geloven. (Al zit er ook veel rommel tussen, soms vind ik dat Ikea-hacken wel wijs!). Een glasplaat bleek te duur voor wat het moest worden, in den Brico kochten we een soepele plastic plaat en sneden dat op maat. De klemmen opzij houden alles vast.

Voordelen voor ons? In plaats van de camion kunnen we ook nog onze eigen glazen, olijven, aperitiefkoekjes of chips op de tafel zetten. Eronder liggen nog steeds onze eigen kranten en boeken. Als de auto's 's avonds op hun plek in de kast geparkeerd staan, kunnen we er nog steeds onze voeten op zwieren.

Het grootste voordeel? Lukas doet niets liever. Zoals die keer dat we samen speelden van file op invalswegen naar Gent (naar aanleiding van het lichtfestival).

En nog een voordeel? We kunnen de tekening aanpassen. Zeker Jana heeft al ontdekt hoe ze allerlei verkeerselementen onder de plaat kan schuiven. Verzinnen, tekenen, knippen, plakken... Ze doet dat zo graag (en leuk).