Prima Ballerina

In mijn job recenseer ik regelmatig kinderboeken en de pakketjes die ik toegestuurd krijg zitten altijd vol leuke verrassingen. Zo was daar Het huis van de prima ballerina van Pascale Debert, uitgegeven bij Lannoo.

Met het dagboek van Tamara Karsavina, een danseres bij het Russisch ballet, krijg je een inkijk in haar privéleven. Letterlijk. Want er zit een bouwpakket bij waarmee je haar huis kan namaken en bemeubelen.

De oudere kinderboeken recenseren doe ik zelf. Al de rest is vaak een vorm van kinderarbeid. Zijn het karton- of flapboekjes, dan moet Lukas op mijn schoot. Ik kijk dan of hij het leuk vindt, wat hij begrijpt, of hij langer dan één minuut blijft zitten. Zijn het prentenboeken of verhaaltjes voor kleuters, dan is dat het bedtijdboek voor Jana. We proeven samen van de zinnen, ontleden de beeldtaal en ik observeer wat aanslaat en wat niet.

Zo ook met dit boek: op een druilerige woensdagmiddag gingen we aan de slag. Het dagboek lag als snel aan de kant, haar interesse ging meteen naar het uitduwen van de kartonnen meubeltjes (zoals je ook de kaartjes moet uitduwen bij een kersvers gezelschapspel, U weet wel wat ik bedoel). We staken ze samen in elkaar - een prutswerk waarvoor heel wat fijne motoriek nodig is. (In gedachten noteer ik: pas geschikt vanaf de lagere school.) Ik werd onmiddellijk gecharmeerd door het retrodesign en de genialiteit waarmee de meubeltjes in elkaar staken, Jana moest vooral lachen om de ontdekkingen:
Er ligt een tijdschrift op het salontafeltje.

Er steken liefdesbrieven in het hoofdeinde van het bed, er ligt een ondefinieerbaar schoonheidsproduct op het nachttafeltje. Als je de kleerkast omdraait, staat-ie open en hangen daar een rok en jurk.

Er zwemt een goudvis in bad. En plakt een poesjessticker op het toilet.

Als je het dak van de koelkast haalt, zie je yoghurtbokalen en een fles appelsiensap op de schappen. De tafel is gedekt, het vuur van de stoof brandt echt en onderin het aanrecht staat een pak Bonux. (Dat ziet U allemaal niet op de foto's natuurlijk, daarvoor moet U het boek zelf maar kopen. Daar dienen tenslotte recensies voor.)

Toen we alles in elkaar gestoken hadden en uitvoerig bestudeerd, waren we klaar voor het echte spelen.
MAAR... Waar was die ballerina?
Geen popje in het poppenhuis, dan maken we (loslaten, weet U nog?) dan maakt zij dat gewoon zelf!!

Helemaal in dezelfde stijl, met hetzelfde formaat.
Als ik niet beter wist, dacht ik dat het Tamara Karsavina zelf was.

Mijn conclusies:

1. Leuk, maar geen boek om te recenseren voor de kinderopvang. Dat kartonnen bemeubeld huis overleeft een woensdagmiddag met 10 paar gretige meisjeshanden op de buitenschoolse nog geen halfuur.
2. Wat een zalige dochter heb ik!