Recykleren nummer 6 kwam er na veel twijfels.
Afgaand op het plezier van Lukas als hij tussen de stoelpoten onder tafel kruipt en het plezier van Jana in de kasteeltent en het prinsessenhuis van de buurkinderen, kon ik het niet laten... Ik maakte een tafeltent! (Google dat eens via afbeeldingen en U vindt honderden voorbeelden.)
Echt verwennen is het niet. Kostprijs: 0,00 euro. Ik gebruikte oude gordijnen en doeken waarmee ik als kind zelf kampen bouwde in de tuin. Ondermeer een stofke met vintage bloemen die ik in een bloembak verwerkte. 't Is een plezier om te zien hoe ze elk op hun niveau samen huisje spelen. 't Was een plezier om het resultaat te zien groeien onder mijn handen (de bel, de ramen, enzovoort).
En daar zit het hem net... Het kostte niets, maar al bij al spendeerde ik een ferm aantal avonden "in functie van de kinderen" (en ook aan een soort van hobby - dus dat is dubbel). Zij kregen een groots en mooi afgewerkt product dat ze als behoorlijk vanzelfsprekend beschouwen. Zouden ze niet zelf stoelen, lakens, doeken moeten nemen om hun eigen kamp te bouwen? Worden ze niet weer wat teveel gestuurd, geëntertaind, kortom verwend?
Ooit formuleerde zij dat als volgt: Kindjes zijn in deze samenleving bijna heiligen. We steken hen in dure kleren en geven hen echte prinsessenkamers. Straten worden speelstraten, vrije tijd is kindertijd. (...) Zo is het niet altijd geweest. (...) Nu is een kind eerder een tijdintensieve hobby, een doel op zich.
Ik reageerde op haar bericht dat ik er zelf ook mee worstel. Enerzijds leuk om vanalles samen te doen, te genieten, niet al te streng te zijn. Anderzijds wil ik daarin ook niet overdrijven. (...) Het blijft een dilemma. Want was is een goede balans? Geen merkkleren hier, maar soms iets te veel exclusieve aandacht. Geen superchique speelgoed, maar wel veel hoekjes in huis 'op kindermaat'.
Zucht. Zullen we afspreken dat ze later hun eigen kamp bouwen, dat ze betrokken worden bij de dingen die we zelf maken en dat ze moeten sparen voor de dingen die voor geld te koop zijn?
"Neen, je zult dat aan Sinterklaas moeten vragen."
"Je hebt al x aantal luistercd's, wacht tot aan je verjaardag."
Of is dat ook weer té verantwoord?
Interessant, je, hetzelfde geworstel hier. Met dat kampen-bouwen is het wel helemaal goedgekomen hé! :-).
BeantwoordenVerwijderenKan je tegen een 2,5 jarige die zijn elektrische treintje al kapot gemaakt heeft: nee, je krijgt geen nieuwe, je vraagt maar een nieuwe voor je verjaardag. Voorlopig houden we vol, maar dat is nog 3 maanden. Is dat niet een eeuwigheid voor hem? Bij elk postpakket (webshoppen van mama) dat er geleverd wordt, denkt hij dat er een trein in zit...
En ja, ik vind dat er veel te veel speelgoed op de markt is dat al "voorgedefinieerd" is. Zelfs bij de duplo zit er een tekening bij van wat je met die bepaalde blokkendoos kan bouwen. Krijgt ie niet te zien, hoor. Creativiteit 0.