Ocharme

Omdat het stadsbestuur van Huế alles gratis opengesteld had, geen bonnetjes voor mijn plakboek. Behalve dat er normaliter een meerdaags combinatieticket bestaat voor de Keizerlijke Stad en twee graftombes naar keuze, kan ik U geen precieze prijzen meegeven. Wel onze tips...

Voor twee nachten en drie dagen in Huế: 

• Keizerlijke Stad met Verboden Purperen Paleis en sappige verhalen
• de graven van Gia Long en Minh Mang, de eerste keizers hadden nog ruimte zat
• het grafpark van Tự Đức en de bergflank van Khải Định, een enorme stijlbreuk tussen de graftombes van respectievelijk de derde en de voorlaatste keizer
• fietstocht naar statige arena waarin tijgers tegen olifanten vochten
• militaire speeltuin en culinair paradijs

Enkele graftombes kun je ook met een boot bezoeken, de Parfum Rivier kronkelt erheen. Wij deden alles met de fiets, maar dat is héél warm en vermoeiend. 

Geen tickets in mijn agenda, maar wel andere herinneringen. Het feit dat we overal met maskers en zo goed als alleen rond liepen, was heel bijzonder. Ook het contact met Vietnamezen was anders dan anders.

Zonder buitenlands toerisme waren er veel minder witte mensen dan anders. 'Kijk daar, Tây!' hoorden we soms zeggen. Tây betekent letterlijk west, als ze wijzen is dat dus Westerlingen. Soms was het een beetje achterdochtig (de meeste coronabesmettingen kwamen immers uit Europa), maar meestal bijzonder hartelijk.

Zo goed hadden wij het in Huế dat we meer dan een maand later soms nog over ons bezoek praten. Lukas vraagt dan of de eventuele puppies al geboren zouden zijn. Vlakbij de muren van de Keizerlijke Stad zaten we schaafijs te eten. Vlakbij werd een teef gedekt door twee veel grotere reuen.

Het zag er niet echt lief en leuk uit maar we konden precies niet níet kijken. Een klein bruin hondje, daarboven een grotere witte poedel en een nog grotere zwarte hond. De onderste hond leek bijna door haar poten te bezwijken, de staartjes van die twee andere zwiepten vervaarlijk op en neer.

Een paar uur later zagen we het teefje op een koer in de straat van onze homestay. Zou ze zwanger zijn? Het was te vroeg om dat te kunnen vaststellen, maar stel dat - dan duurt het rond de tijd van dit schrijven nog een week of twee vooraleer haar nest geboren wordt.

Misschien krijgt ze beige poedels. 'Ocharme dat bruin hondje!' was een vaste slogan van ons weekend in Huế. Binnenin een tempel of op een bamboebrug, als iemand met Ocharme begon, riep de rest 'Oh neen! Dat bruin hondje! Ik dacht er nu net even niet aan.'

Als een vervelend lied dat je maar niet uit je hoofd krijgt en waarmee je de anderen wil besmetten. Zoveel weken later werkt dat nog altijd. Wij hebben het nog altijd over dat arme teefje in Huế.

Binnen enkele jaren halen we de Keizerlijke Stad en de graftombes gegarandeerd door elkaar (en mengen we ze met andere tempels in andere steden), maar het bruine hondje zal ons altijd bijblijven.