Wij nemen de schilderachtige weg, zes uur rijden. Net als toen stoppen we bij elk mooi uitzicht, zo komen we langzaam in de sfeer. Het landschap wordt groener, aan de waslijn hangt hier en daar een traditioneel geweven bloes, op het land werken mensen met een rieten mand op hun rug.
In hun groet horen we andere klanken, een rollende r. De kinderen hebben meteen door dat dit geen Vietnamees is, Katu spreken een taal uit de Mon-Khmer groep.
Als we aankomen is het al bijna donker. Katu leven in valleien in de bergen, vlakbij de rivier. Elk dorp heeft zijn eigen kabelbrug, als er een brommer aankomt hoor je het meteen. Met onze bagage blijven we ook niet onopgemerkt. Viêt, de gastvrouw van Bhohoong Bungalows, snelt ons over het water tegemoet en installeert ons in twee rieten huisjes op stelten.
Ons raam van riet geeft op het dorpsplein uit. Aan de overkant een gemeenschapshuis op stelten. In het midden een paal waarrond traditioneel het einde van de zomer gevierd wordt. Wanneer de oogst binnen is dansen mannen tung tung en vrouwen ya yá.
Vanavond spelen de jongens uit het dorp voetbal rond de paal. Het miezert en het veld is een grote moddervlakte, er wordt gevallen en gescoord.
De volgende dag heeft Viêt een programma voor ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten