Onze Bhohoong Bungalow heeft alle moderne comfort plus traditioneel geweven dekens die je ook warm houden in een kamer waar de Vietnamese winterwind dwars door de rieten muren waait. Toch heb ik niet zo goed geslapen, er lag een kind tussen ons in. Geeft niet, Viêt heeft een programma voor ons klaar waar ik erg naar uitkijk.
We mogen ons middageten in een traditionele Katu keuken koken. Daarna zal ze ons wijzen waar de warmwaterbron is en theeplantages die we kunnen bezoeken. 's Avonds kunnen we aansluiten bij het het traditionele muziekoptreden dat andere bezoekers besteld hebben. 'You are lucky, it's for free.'
In een kleine hut zitten twee vrouwen helemaal in het zwart gekleed. Ze hebben kransen aan en zien er prachtig uit. Terwijl zij het vuur opstoken moeten wij op de mat gaan zitten. We gaan samen koken.
Op de mat een dienblad met thee en een lage rieten tafel met een bord rijst in bananenbladeren. Die zijn gevouwen in de vorm van buffelhoorns. Katu stomen hun rijst in bananenbladeren en roken ze in bamboestokken, we mogen straks het verschil proeven.
Viêt legt twee bananenbladeren diagonaal op elkaar en rolt ze tot een ijshoorntje dat ze met rijst vult. Ze vouwt haar rijsthoorn dicht tot een driehoekje en schudt een keer, geen korrel mag eruit vallen. Ze herhaalt de hele procedure, zodat ze twee van die buffelhoorns met hun achterkant tegen elkaar kan leggen. Heel handig windt ze er diagonaal en kruisgewijs een touwtje om, nu komen de bananenbladeren zelfs tijdens het stomen niet meer los. Aan ons.
Het is een heel precies werkje, niet makkelijk. Viêt helpt ons waar ze kan en vertelt dat ze voor het trouwfeest van haar zus honderden van die bananenbuffels heeft geplooid. Jana krijgt er al snel een zekere behendigheid in, ze mag (moet) met de Katu vrouwen komen vouwen als Viêt ooit trouwt.
 |
| Rijst in bananenbladeren, gevouwen in de vorm van een buffelhoorn. Onder goedkeurend geknik van de oudste blijft Jana maar bananenbuffels vouwen en vullen |
Als alles gestoomd en gerookt is, mogen we proeven. We breken de bamboestokken open en halen er bijzondere plakkerige rijst uit, het kleeft als lijm aan onze vingers. De rijst in de bananenbladeren heeft iets meer smaak, alsof het in dunne thee gekookt is, maar Viêt zweert bij bamboerijst.
Ze haalt er een kruik rijstwijn bij. Vinden we dat lekker? Dan moeten we maar een flesje vullen! Ze geeft ons een plastic darm, we moeten onze hand zo strak mogelijk rond die darm in de flessenhals leggen, mogen slechts een piepklein gaatje overlaten. Dan heel hard blazen, zo bubbelt de drank van de kruik in het flesje. Lukas vindt het een ongelooflijk fascinerende techniek.
Terwijl wij afronden, beginnen de vrouwen aan de volgende maaltijd. Met een groot scherp mes beginnen ze bamboekrullen af te steken, als de stok dun genoeg is kunnen ze hem straks weer vullen, het vuur opstoken en rijst roken. Katu doen aan slow cooking.
Daarna trekken we er zelf op uit, eens kijken wat er in de bergen aan thee te vinden is en of we in de warmwaterbron kunnen. Bezet door een Katu familie! Op deze hoogte, met kille dagen en open huizen, is hun natuurlijk alle warmte gegund. We passen en wachten de avond af. Muziek op het programma.
Overdag zagen we op de kabelbrug al een paar brommers met boxen rijden, maar ik betwijfel of die voor de traditionele muziekavond bestemd zijn. De hele dag al horen we de klanken van twee karaokefeesten tegen elkaar op botsen, overstemd door het krijsen van een varken dat gekeeld werd voor de inwijding van een nieuw huis.
Om maar te zeggen: de dorpelingen hebben deze zondag al de nodige feesten gevierd. Het verklaart waarom een paar muzikanten 's avonds niet komen opdagen. Te dronken. Degenen die wel in de kring zitten, traditioneel kostuum en instrument op hun schoot, zijn licht beschonken. Ze hebben er plezier in en daardoor ik ook.
Toerisme en etnische minderheden: het blijft een moeilijke, gevoelige combinatie. Dat de Katu hun menu én hun show zelf in elkaar gestoken hebben (en dat laatste ook op een *ahum* heel eigen manier brengen), plus het feit dat ze hierdoor rechtstreeks inkomsten en in hun gemeenschap ook opnieuw een rol en aanzien krijgen, dat doet veel.
*** Dank je wel, Viêt, voor het mooie dagprogramma. ***
Edit: Zijn collega schreef ook over haar bezoek aan Bhohoong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten