'Na zo veel water- en andere pret, wil ik ook wel eens iets zien,' zeg ik. 'Hội An, bijvoorbeeld.' In de bus schudden we nog in volle hitte door elkaar, bij aankomst gaan de hemelsluizen open.
Wijd open. Het regent zo hard dat straatverkopers meteen andere waar aanbieden. Regencapes. Maar wij zijn geen toeristen die Hội An vandaag op onze planning hebben. Er is tijd, we komen hier waarschijnlijk nog wel eens terug. Dus blijven we onder de luifel van het café zitten, eten een ijsje en wachten.
Wachten. Wachten. Wachten.
 |
| De verkoopster krijgt aan ons niets verkocht, gelukkig wel aan vele anderen. |
Na de bui zijn de kleuren zo mooi. Ik zet Lukas even op de brug, daarna nemen we dezelfde bus met dezelfde bloemen naar huis. We komen een andere keer zéker nog eens terug.
Wat een heerlijke reportages! Zalig meevolgen!
BeantwoordenVerwijderen