Gelukkig mag ik bij het andere kind blijven. Het kind dat de overzichtskaart bestudeert en telkens bij de legende naar het aantal bliksems kijkt, een indicator voor de kick (of misselijkheid) die je krijgt. Een attractie met twee bliksems is voor ons het maximum, feller durven wij niet.
Wij gaan in Sun World voor ouderwets plezier. Het grootste ballenbad ooit. Botsauto's. Een paardenmolen.
Natuurlijk zien pretparken overal ter wereld er min of meer hetzelfde uit. Ook in Sun World (of Asia Park of Da Nang Wonders - het heeft vele namen): kraampjes met vettig eten, een souvenirswinkel, tussen de attracties van die keurig aangelegde paden, achtbanen en gegil.
Het verschil zit in de details. De paarden zijn volbloed Aziaten: zo mooi en kleurrijk versierd. Vastgepind op die molen lijken ze daar vol temperament tegen te briesen en te bokken. Onbemande botsauto's worden niet - zoals op elke Vlaamse kermis - netjes in de hoek en aan de kant geparkeerd, ze blijven gewoon staan waar ze stopten. Dus botsen wij hard tegen elkaar en extra hard tegen lege Angry Motors. Het niet-pretparkkind en ik vinden dat nóg leuker dan attracties met bliksems, we gaan wel vijf keer. Op den duur durven we ook hard tegen Aziatische bestuurders te botsen. Zij houden zich voor ons ook niet in. Achteraf willen ze een selfie met onze kinderen, want ja, hier zijn ze blond...
Er is ook een family entertainment center. Eigenlijk een gigantisch lunapark voor grote en kleine mensen. In de kleuterafdeling piepkleine casino-automaten met bijhorende bliepjes en schreeuwerig neonlicht. Het personeel in die zaal zou het statuut van de zware beroepen moeten krijgen, zo'n overdosis prikkels! We vluchten naar buiten, naar de tempel van Angkor Wat. Jawel, in dit pretpark kun je perfect doen alsof je in Cambodia (Singapore, Nepal, China, Japan ...) bent. We doen net als iedereen, nemen foto's in de kunstmatige decors. Alles nep, dat is écht Aziatisch.
Tegen dan is het 8 uur 's avonds en al lang donker. Het pretpark opent (wegens de warmte?) pas om 3 uur in de namiddag. Veel gezinnen hebben er een abonnement en komen laat in de avond voor een snack en enkele selfies bij levensgrote Pokemon-lampionnen. Of ze komen voor romantiek op het reuzenrad.
Wij niet, er zijn kinderen bij. We kijken naar Đà Nẵng by night, naar de Drakenbrug die van kleur verandert en naar elkaar. Ik zie het in zijn ogen: de uitstapjes tijdens onze vakantie hier doen ons goed, we beginnen allemaal al een beetje van de Aziatische (en meer bepaald de Vietnamese) bijzonderheden te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten