Con niños

Ik zei het al: reizen met kinderen in Mexico is een bijzondere en een bijzonder leuke onderneming.

Dankzij hen hadden we ook heel veel babbels. Jonge moeders kwamen vergelijken: "Hoeveel maanden is hij? De mijne is ouder/jonger - weegt meer/minder - is kleiner/groter." Ouderen kwamen ons zegenen: "Son precioso! Que Dios les bendiga. Quiden les mucho." En veel madammen vroegen of ze Lukas even mochten vasthouden en daarna of ze hem voor altijd mochten houden: "Me lo prestas? Mira sus ojos! Es tan bonito! Lo voy a robar. No quieren cambiar por mi bebe?"

Dat viel ons enorm op: hoe makkelijk ze met andermans kinderen omgaan. Huilt hij of jengelt zij? Geen probleem, zo zijn kinderen nu eenmaal. Zitten we op restaurant, biedt de vrouw des huizes aan om Lukas even op schoot te nemen en zelfs pap te geven terwijl wij rustig verder kunnen eten. Zijn we boodschappen aan het inpakken, komt iemand uit de kassarij helpen met de maxi-cosi. Moeten we even iets uit de hotelkamer of de auto halen, mogen we Lukas gerust even bij iemand parkeren: dan knuffelen en spelen ze erop los. Dat is me hier nog nooit overkomen en omgekeerd kan ik me ook niet inbeelden dat ik dat aan wildvreemden zou aanbieden, maar eigenlijk is het erg leuk en zo ontzettend praktisch.

Natuurlijk was het reizen met kinderen niet hetzelfde als voordien: je rugzak op een nachtbus zwieren en afwachten waar je de volgende keer gaat slapen... Dat gaat niet meer. Dus boekten we op voorhand -in de kerstvakantie is alles snel bezet- deftige hotels (en toch nog goedkoop) en reserveerden we een huurauto. We legden in totaal meer dan 4.000 km af: enkele dagen lang rijden door prachtige landschappen met mijn capriolen, luistercd's en Annie M.G. Schmidt als afleiding, afgewisseld met autoloze dagen.

Voor ons was het supercomfortabel dat we Mexico kenden: de taal, de mensen, de gewoonten, het wegennet. Naar de dokter en apotheek? Doen we snel tussendoor. Autobatterij plat? Eén telefoontje. 

Bijkomend voordeel: er was niets dat we persé wilden zien. Jana een ontzettende crisis in Monte Alban? Die tempel hebben we zelf al x keer gezien, laten we maar gewoon teruggaan en in het zwembad springen. Voor een nieuw te onginnen land nemen we onszelf voor: geografisch meer afbakenen en grondiger uitkammen.

Voor ons was dat reizen met kinderen dus een zeer geslaagd experiment.  Lekker traag verplaatst, door hun ogen gekeken en ook een aantal nieuwe dingen gedaan. Ja, dat willen we nog! We dromen ervan in de loop der jaren met onze kinderen heel Latijns-Amerika te verkennen... Maar wat vonden zij ervan?

Lukas kreeg alle aandacht en was blij waar wij waren. Op tijd slapen, eten, spelen, knuffelen - meer moest dat niet zijn. Natuurlijk was het ook voor hem anders dan anders: vis met zandkorreltjes proeven, tortillas en ananas sabbelen en in een hangmat slapen. Muggebeten, koorts bij de eerste tandjes, een halstarrige hoest in de vochtige jungle en extreme hitte aan de kust overwon hij zonder problemen. Zoals ik zei: blij waar wij waren, veel geknuffeld en zijn ogen uitgekeken.

Met Jana was het reizen één lang weekend: er waren zeer goede, vrolijke momenten en een koppige kleutercrisis af en toe. Ze heeft tijd nodig gehad en ik ben ontzettend blij dat we langer dan twee weken konden blijven. De jetlag was na de derde dag al helemaal over, maar pas na twee weken bestelde ze spontaan tortillas op restaurant. Helemaal op het einde sprak ze een mondje Spaans (met kleinere kinderen, bij grote kinderen gebruikte ze gebarentaal). De kust bleek de makkelijkste plek om vriendjes te maken (leeftijdsgenootjes bleven er ook meerdere dagen), in Chiapas lukte het een beetje en anders had ze haar imaginaire vriendjes. (Het feit dat ze spontaan kwamen en weer weggingen betekende voor ons wél dat ze iets te verwerken had...) Verhuizen van hotel naar hotel vond ze leuk: elk nieuw bed werd ingewijd met uitgebreid springen! En mooi meegenomen: dankzij het piramideproject in de klas keek ze al van voor het vertrek uit naar die hoop stenen waarop ze zou kunnen klauteren.

Behalve piramides, zon-zee-zand, bossen en bergen, was er natuurlijk zoveel meer te doen en te zien. Details die wij gewoon vonden, waren voor haar subliem. Het meest genieten was misschien nog de tijd die we samen doorbrachten. Al die dagen en nachten met ons vieren bij elkaar maakten dat Jana het vooral lastig had thuis: nadat ze in ijltempo eerst al haar speelgoed overhoop had gehaald (traditioneel thuiskomen), wou ze niet meer alleen slapen en had ze het lastig als wij de deur uitgingen (naar de bakker, het werk, ...) We namen vier extra dagen om te bekomen en toen ze maandag weer naar school ging, was ze klaar voor het leven van alledag. Lukas had er last van maar ook daar: vier dagen samen thuis, daarna opnieuw twee halve dagen wennen in de kribbe. En dat was dat.


Nog een handvol concrete tips:

- Speelgoed en pampers vind je overal. Behalve voor op het vliegtuig, heb je verder niets nodig. Dat moet ik voor onze volgende reis vooral zelf goed onthouden. 
*Spreekt zichzelf streng toe: EL, laat al die dingen thuis!*
- Bezoek in Mexico Stad el museo del papalote. Een interactief speelpark/museum. Heel leuk voor de hele kleintjes (babies vanaf 6 maanden!): voelspelletjes, spiegels, speelmatten. Heel leuk voor kleuters: water, ballen, speeltuigen, gigantische zeepbellen, fietsjes, brandweerauto's, eendjes vissen,... En voor oudere kinderen: creatieve workshops, een mini-supermarkt, wetenschappelijke experimenten. Fantastisch!
- Ga naar Coyoacan en spring even binnen in het blauw huis van Frida Kahlo. Daar kan je snuisteren in haar brieven en hangt een deel van haar schilderijen en schetsen. Maar ook voor kinderen is het zeer toegankelijk en bevattelijk: Jana kon zich iets voorstellen bij die typische wenkbrauwen ("gekke wenkbrauwen, hé") en bij het schilderij van de watermeloenen. Ze vond het leuk om de gele keuken te zien met de gigantische kookpotten en het hemelbed met de spiegel bovenaan.  
- En verder: piramides (stenen klimmen en diertjes zien, wat wil je nog meer?), de kust (water en zand, wat wil je nog meer?), het bos (blaadjes en takken, wat wil je nog meer?), bootje varen (in Mexico Stad en in Yaxchilan), markten (overal in Mexico: tomaten, bonen, schoenen, kerstverlichting, wat wil je nog meer?), de voladores en de zoo (beide in Mexico Stad, staan bij ons op het lijstje voor de volgende keer).

Museo del Papalote

Coyoacan