Neerslaan

Maandag Đà Nẵng op slot. Woensdag volgt Hội An, waar wij wonen. 

Dat zagen we aankomen. 

 

'Mogen we nu opnieuw niet meer buiten komen?'

'Gaan ze ons weer thuis komen bezoeken?'

'Hoe lang denk jij dat het deze keer zal duren, mama?' 

'Gaan ze nog veel nieuwe besmettingen vinden?' 

'Starten we het schooljaar online?' 

'Wordt het strand ook afgesloten?'

'Hoeveel eten hebben we nog in huis?' 

'Denk je dat ze ons ook gaan testen?'

'Moeten kinderen die traceer app ook op hun telefoon zetten?'

 

We proberen zo goed mogelijk te informeren, zonder hen te alarmeren. 

'In andere landen spreken ze over de tweede golf. En dat ze ervoor willen zorgen dat die golf geen tsunami wordt. Hier komen ze al in actie als er nog maar een rimpel op het water is. Echt, we zijn veilig.'

Na een telefoontje met mijn zus gebruik ik nog een andere metafoor. 'In België moeten we opnieuw opletten dat de brand niet onblusbaar wordt', zegt zij. 'In Vietnam reageren ze op het eerste kleine vonkje,' vertel ik de kinderen. 'En zo formuleert de regering het hier ook. 'Together we need to stamp this out.' Iedereen wil dit snel weer neerslaan.'

De kinderen hebben veel vragen maar gaan er verder rustig mee om. In ons kot blijven en online naar school, we weten ondertussen wel dat we dat kunnen. Alleen ...

Omdat de besmettingen nu dichterbij zijn, is er binnen de expat gemeenschap - maar zeker ook onder de Vietnamese bevolking rondom ons! - wel wat meer onrust. Allerliefste volgt het allemaal heel goed, zijn collega's uit Đà Nẵng houden ons ook consequent op de hoogte. 

Zo komt het dat hij mij soms midden in een call wenkt. 'Ge moet nú naar de markt!'

Dan haak ik vier fietstassen aan mijn voor- en achterdrager en koop ik kilo's groenten waarmee hij saus maakt en onze diepvriezer vult. Het lijkt ons nochtans straf dat de markt op slot zou gaan, mensen moeten tenslotte blijven eten. 

Maar inderdaad gaan er verhalen de ronde dat één van de vleesverkoopsters besmet zou zijn. (Een afdeling waar ik gelukkig nooit kom.) En inderdaad zien we dat ook grote kramen na de middagpauze niet meer open gaan. En dat sommige kleine kramen tout court gesloten blijven. 

Later worden die verhalen dan weer ontkracht, nog een paar dagen later gaan mijn vaste kramen toch weer open. Winkels sturen we op voorhand een berichtje. 'Ben je open? Heb je brood? Is er yoghurt?' Wat kan, laten we aan huis leveren. 

Binnenshuis zijn we veilig, wilde verhalen proberen we buitenshuis te houden. 

Dat lukt natuurlijk niet helemaal. De dochter ontvangt de grafieken al langer op haar telefoon, voor het eerst ziet ze dat er nu ook dodelijke slachtoffers zijn. Gelukkig zijn er ook dagen waarop er minder nieuwe besmettingen zijn, 28 tegenover 40 bijvoorbeeld, over dat soort cijfers gaat het hier. De app toont ook hoeveel mensen genezen en dat stijgt ondertussen ook weer. 

'We zijn veilig,' blijven we herhalen. Sommige beelden helpen ook. 'Zie hoe grondig ze het aanpakken!'

De ongeveer 80.000 Vietnamezen die in de populaire badstad op vakantie waren, worden op een paar dagen tijd allemaal geëvacueerd en moeten thuis in (vaak bewaakte) quarantaine. Als je niet eerlijk vertelt dat je in Đà Nẵng was, krijg je een zware boete. Verder komt er niemand meer in of uit. Foto komt uit deze reportage van Vietnamplus.

Ook de landsgrenzen worden opnieuw extra gecontroleerd. Geen illegale immigratie meer, deze fotoreportage toont hoe er nog meer leger wordt ingezet.

Het Nieuwsblad vertelt ergens in een verloren zin dat Đà Nẵng een noodhospitaal met 700 bedden bouwt. Vietnam Express maakte er een indrukwekkende fotoreportage van.

Đà Nẵng wordt ontsmet. Idem voor Hội An, daar ontsmette het leger het hele historische centrum. De huizen van wie contact had met een besmette persoon, worden apart (en extra) behandeld. Wij zijn lang niet zeker of dit nu de meest effectieve maatregel is, maar indrukwekkende propaganda is het wel. Ook daarom maakte Vietnamplus deze fotoreportage.

Koortsachtig worden nog meer besmette mensen opgespoord én aan elkaar gelinkt. De bronnen worden snel duidelijk: een ziekenhuis,vervolgens een trouwfeest, enzovoort. Razendsnel gaan hele gebouwen, straten, wijken in quarantaine (dat is bovenop de lockdown). Volgende stap is heel Đà Nẵng testen, de stad telt meer dan een miljoen inwoners. Om te voorkomen dat er binnenkort te weinig sneltesten zijn, worden de verschillende bloedstalen van één gezin samen in een buisje gemengd. Pas als het resultaat positief is, moeten er voor dat huishouden aparte testen komen. Ook íedereen die de voorbije maand in Đà Nẵng was, wordt thuis getest. Nog een fotoreportage van Vietnamplus. En deze hartbrekende post met kinderen ...

 

'Een land dat het tot voor kort zeer goed deed,' schrijft de redactie van de VRT over de nieuwe uitbraak in Vietnam. Ik vind dat ze dat eigenlijk nog altijd heel goed doen.