99 dagen

Vrijdag 24 juli vieren wij onze laatste vakantie-avond. De volgende dag starten we de 744 km terug naar huis. Een tocht van 14 uren en 18 minuten, zegt het navigatiesysteem. 

Allerliefste zet er vaart achter. Hij voelt wat er de komende dagen staat te gebeuren. 'Hoe sneller we thuis zijn, hoe beter'.

Op zaterdag 25 juli ging Vietnam de 100ste dag zonder binnenlandse besmettingen in. 

Dat de grafiek ondertussen wel nog steeg, kwam doordat Vietnam zijn overzeese landgenoten terug naar huis haalt. Op elke vlucht zitten wel een paar mensen met corona. Omdat ze bij aankomst allemaal, besmet en niet-besmet tegelijk maar apart, meteen in quarantaine gaan, was dat geen probleem.

Foto (c) VNA uit dit artikel van Vietnamplus

Al die tijd - zo'n drie maanden na de opheffing van een eerste lockdown - kon de bevolking virusvrij (en ook zonder al te veel maatregelen) leven. En wij dus in het Noorden op vakantie!  

Helaas komt tegen de middag het bericht waar iedereen in en rond Đà Nẵng voor vreesde... We lezen het terwijl we kort de benen strekken. De man die eerder positief testte op verschillende sneltesten, blijkt ook effectief besmet. Het labo in Nha Trang bevestigt. 

(Sneltesten zijn hier veel gevoeliger dan volwaardige labotesten. Het laat de regering toe om massaal te testen, twee uren na bloedafname krijg je al resultaat. Positief betekent niet noodzakelijk dat je het virus draagt, wel wordt dan een neus- en keelstaal voor meer grondige analyse naar een labo gestuurd. In quarantaine wacht je dan tot je daags (maximum twee dagen) nadien het verdict krijgt.)

De casus komt meteen ook internationaal in het nieuws. 'En daar schrijven ze wel over!' zeg ik verontwaardigd naast de bestuurderszetel. Dat Vietnam het bijna 100 dagen zonder lokale besmettingen deed - en vooral wat andere landen van die aanpak kunnen leren - dat kwam alleen in alternatieve media aan bod.  

 

Collega A. stuurt vanuit Gent een foto van toch een redelijk groot artikel in de krant. Een paar weken eerder deze meer structurele analyse en haar complimenten. 'Chique!'

 

Ook Het Laatste Nieuws pikt het persbericht op: 'Hoe de vijftiger Covid-19 precies heeft opgelopen, is niet duidelijk. De man is maandenlang niet in het buitenland geweest.'

Allerliefste speculeert achter het stuur. 'Het kan een lek zijn in het ziekenhuis waar de man voor andere chronische aandoeningen behandeld werd. Daar zaten namelijk ook teruggehaalde Vietnamezen in zorg-quarantaine. Andere mogelijkheid is besmetting via een aantal Chinezen die (over zee) illegaal het land binnen kwamen. Of via Vietnamezen die te voet de grenzen met Laos en Cambodia overstaken.'

Het blijft onduidelijk, maar de volgende dagen worden wel tientallen smokkelaars opgepakt.

Ondertussen pingt zijn telefoon roodgloeiend. Ook al zijn er officieel nog geen maatregelen afgekondigd, we weten wat komt. Het team in Đà Nẵng moet activiteiten beginnen annuleren / verplaatsen / online voorbereiden. Het team van Hanoi moet zo snel mogelijk naar huis.

Wij ook. Allerliefste geeft plankgas waar het mag. Gemiddeld 60 kilometer per uur, op stukjes echte autosnelweg is het maximum 100. Ik ben behalve co-piloot ondertussen ook zijn secretaresse. Thuy vraagt dit, wat typ ik? Phương Anh wil overleggen. Antwoord ik dat je haar in de late namiddag belt? 

We overnachten in een fantasieloze nhà nghỉ onder de baan. Dankzij de typisch Vietnamese harde bedden en het bijhorende buurtlawaai zijn we vroeg wakker. Om 6 uur 's morgens zitten we in de auto, ontbijten doen we onderweg wel, wanneer we een uithangbord voor phở zien.

Zondagmiddag komen we aan in Đà Nẵng. We rijden meteen door naar een van de grootste supermarkten in de stad. Mondmaskers op. Ontsmettingsgel voor, na en tijdens.

In de supermarkt is het druk, van de 2-meter-regel die opnieuw geldt, is nog niet veel te merken. Al goed dat winkelkarretjes vanzelf voor wat afstand zorgen. 

Iedereen weet dat de stad de komende dagen op slot gaat. Vers eten zal er altijd zijn, maar droge voeding sla je beter in. Pasta en peulvruchten zijn in Hội An niet altijd verkrijgbaar. Wij hebben na onze vakantie niets meer in huis. We hamsteren.

Met een koffer vol vuile was, het laatste restje zonnecrème, ontbijtgranen, 12 dozen melk, WC papier, tandpasta, olijfolie, een stevige rekening, mooie herinneringen en te veel adrenaline rijden we naar huis. 

Net op tijd. Om middernacht gaat Đà Nẵng op slot.