Ik misschien ook wel een beetje. Of toch zeker voorzichtig blij. En hoe dan ook heel erg onder de indruk.
Eerst en vooral... Voorzichtig blij met het goede nieuws dat hier verkondigd werd.
Vietnam brieft dagelijks twee keer. Cijfers, stand van zaken, nieuwe maatregelen... U kunt zich het Corona nieuws wel voorstellen. Gisterochtend werden voor het eerst sinds lang (6 maart) geen nieuwe besmettingen aangekondigd! (Later op de dag kwam daar één besmetting bij.)
Deze ochtend opnieuw geen besmettingen. De teller blijft daarmee op 241 staan. Daarvan zijn 91 mensen genezen en voorlopig niemand gestorven. De situatie kan uiteraard op elk moment keren. Toch zijn die cijfers, zeker als je ze met de rest van de wereld vergelijkt, miraculeus. Daarom...
Ook nog... Heel erg onder de indruk van de aanpak tot nu toe.
De maatregelen zijn - al meer dan twee maanden - niet min. Scholen en grenzen gesloten. Op dit eigenste moment zitten meer dan 70.000 mensen in quarantaine. Dat is niet #inuwkot, maar 'opgesloten'. Met mensen in een wit pak die op gezette tijden temperatuur meten en eten brengen. Om te slapen in het beste geval een legerbrits, anders gewoon een rieten mat op de grond. Verder geen Wi-Fi, geen luchtje scheppen. Niets.
Die tienduizenden in quarantaine, dat zijn de contactpersonen van Corona patiënten, tot in de vijfde graad. Plus iedereen die het land binnen komt. Dat zijn er steeds minder, de grenzen zijn nu zo goed als gesloten. Vietnamezen die in het buitenland leven, wordt gevraagd om daar te blijven. Anders zouden hier miljoenen mensen in quarantaine zitten, en dat kan het systeem niet aan.
Jana heeft een klasgenootje waarvan de vader vandaag uit twee weken quarantaine terugkeert. Vorige week reed de moeder erheen. Op de achterbank een tas met boeken, ondergoed, handdoeken. Met negatieve testresultaten en een officieel quarantainebewijs keert de vader vanmiddag terug naar huis. Het koppel moet apart reizen. Om te zien of de moeder geen besmetting opliep terwijl ze voor hem in Hanoi was, gaat zij hier de komende twee weken in quarantaine.
De besmettingshaarden (in totaal dus 150 mensen) situeren zich namelijk in de twee grootste steden van Vietnam. Hanoi en HCM City, beide op zo'n 800 kilometer van waar wij wonen. Da Nang heeft op dit moment geen patiënten meer. Om dat zo te houden, moet iedereen die van elders komt eerst in quarantaine. Witte pakken, afgezonderd.
Da Nang ligt op dertig kilometer van ons. Het is veel grootstedelijker dan Hoi An, wij gaan er naar de supermarkt om boodschappen die hier niet te verkrijgen zijn. Het is nu al meer dan een maand geleden dat ik er geweest ben. Een collega van Allerliefste zegt dat invalswegen gecontroleerd worden en dat de stad zelf er stil bij ligt.
Alle grote steden zijn nu in lockdown. Wie zich daar niet aan houdt, krijgt een boete. Of de fiets / brommer worden afgepakt. Een heel efficiënte manier om 'niet essentiële verplaatsingen' te stoppen. Te voet gaan mensen hier hoogstens in hun eigen straat, verder is echt wel te warm.
En hoewel hier - waar wij wonen - dus eigenlijk weinig tot geen besmettingsgevaar is, gelden de lockdown maatregelen toch voor het héle land. Alle 95 miljoen Vietnamezen moeten sinds 1 april thuis blijven. 'Het grootste geschenk dat je ons kan geven,' zeggen al deze eerstelijns hulpverleners in een filmpje.
Er hoort een slogan bij, die de ministers keer op keer herhalen. 'Gezinnen blijven op afstand van andere gezinnen. Straten scheiden zich af van andere straten, wijken van andere wijken. Dorpen nemen afstand van andere dorpen, steden van andere steden. Ons land van andere landen.'
Zoals dit (niet geheel objectief, want duidelijk laaiend enthousiast) artikel aangeeft: De meeste landen gaan in lockdown omdat er een ernstige uitbraak van Covid-19 is. Vietnam gaat in lockdown om zo'n uitbraak te voorkomen.
 |
| (c) Le Duc Hiep - Een poster zoals tijdens de oorlog met Amerika. Ontwerp én slogan in glorieuze communistische stijl. Letterlijk vertaald: Door thuis te blijven, hou je van je land. Als ik redacteur was, herformuleerde ik dat meteen... 'Hou van je land, blijf thuis!' Klinkt nog steeds voldoende nationalistisch, toch? Edit: Vietnamese kunstenaars zeggen het zelf ook... 'In a war, we draw.' |
Hier in Hội An is de lockdown... Wel, ik weet het niet zo goed. Ik ben al een hele tijd niet verder geweest dan de markt, en gelukkig kan dat nog steeds. Ik zet mijn masker op en knik onderweg naar de post van het People's Committee. Bij de brug, invalsweg naar onze wijk, houden twee vrijwilligers aan een tafeltje de wacht.
Het anders zo levendige historisch centrum ligt er naar verluid verlaten bij. Omdat ik er niet geraak, heb ik daar zelf geen enkel idee van. Ook nog geen foto's zien passeren, het lijkt dus echt zo dat bijna niemand buiten komt.
Het strand is verboden terrein. Op sociale media zag ik foto's van plastic linten waarmee de politie een en ander afgezet heeft. We zijn ook niet meer gaan wandelen in de rijstvelden waar we voorheen vliegerden.
Officieel mogen we niet buiten komen, omdat de grote steden echt in lockdown zijn. Hier zijn echter geen besmettingen en is het niet duidelijk wat de lokale autoriteiten misschien tóch zullen toelaten. Ik zie in de lucht soms één of twee papieren vogels, terwijl het er vroeger zeker twintig waren.
In onze tuin kunnen we gelukkig wel nog komen. Letterlijk zes stappen buiten onze tuin, in de bocht voor ons huis waar de straat ietsje breder is, proberen we soms een diabolo op te gooien of een potje te basketten.
Om zes uur 's morgens spelen daar elke dag twee tienermeisjes een partijtje badminton. Tot in de slaapkamer van ons gelijkvloers appartement kan ik hen horen kletsen en giechelen. Dat mag dus wel nog. En het is een goed begin van de dag.
Hij eindigt meestal ook mooi, met de zon achter de palmbomen. Dan ben ik echt wel blij om hier te zijn. Opgesloten, ergens tussen #inuwkot en een volledige lockdown. Opgesloten, maar gezond en wel. En in goede handen.
 |
| Old Town, het historisch centrum, werd een paar weken geleden helemaal gedesinfecteerd. Restaurants, cafés, winkels en musea zijn al een paar weken gesloten. De eeuwenoude panden waarin ze huizen, kregen allemaal dezelfde behandeling |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten