Zijn collega's staan erop, elk jaar opnieuw, dat de coördinator zich tot de keukengoden richt.
Ondertussen is het alleen nog maar voor de vorm dat Allerliefste eerst wat tegenstribbelt. Want hij weet dat hij er uiteindelijk toch aan moet geloven. Pun intended. 'Zouden gebed en offergaven niet beter door één van jullie geleid worden?' probeert hij nog. 'Door iemand met (de juiste) religie?'
Dat tegenstribbelen doet hij uit respect. Stel dat het hier in Vietnam effectief werkt, dan wil hij de rituelen misschien toch liever niet met zijn ketterij bezoedelen. Voor de collega's telt dat argument niet. Het moet en zal de coördinator zijn.
En ze nemen hun telefoon om op te zoeken hoe dat nu weer moest, dat bidden. En ze gniffelen en maken filmpjes van hun coördinator die alle stappen doorloopt. Dat probeert hij dan zo goed mogelijk, ook weer uit respect.
Eerst moet hij de datum van vandaag zeggen en de precieze locatie opgeven. Dat hoeft niet vertaald te worden, dat kan Allerliefste in het Vietnamees.
Daarna volgen een paar vaste formuleringen. Allerliefste omschrijft wat er geofferd wordt en vraagt in ruil om bescherming, geluk en voorspoed in het komende jaar. Een Vietnamese collega vertaalt richting hemel.
Zelf wil ik met de goden ook graag een deal sluiten. En zoals kinderen voor alle zekerheid in hun brief naar de Sint of Kerstman ook nog eens hun adres insluiten, speel ik hier het liefste ook op veilig.
*** Lieve keukengoden, wilt U samen voor het kantoor en ook voor ons gezin zorgen? Thuis hebben we geen adres, maar meestal bevinden we ons ergens op een van de onderstaande kaarten.
Dank u wel. ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten