vrijdag 13 maart 2020

Maskers of niet?

Ondertussen ken ik de voor- en tegenargumenten wel.

Maskers geven een vals gevoel van veiligheid. Mensen zouden minder voorzichtig zijn, minder afstand houden en zo. Bovendien worden veel maskers niet juist gedragen, waardoor ze hoe dan ook geen effect hebben. Of ze zijn van het verkeerde type.

Als ze wel van het juiste type zijn, gaan ze beter naar medewerkers van de gezondheidszorg. Daar zijn ze nodig, daar mogen geen tekorten ontstaan.

Het houdt de waterdruppeltjes van de luchtwegen misschien niet honderd procent tegen, zegt de andere kant, maar als je niest of hoest vliegt het allemaal toch al iets minder ver. Bovendien zijn Corona patiënten al besmettelijk nog voor ze enige symptomen vertonen.

Een masker dient niet om jezelf tegen de anderen te beschermen, is dan de redenering, het dient om de anderen tegen jou te beschermen.

Zo eenduidig als masks/no masks kun je deze grafiek niet interpreteren... China heeft ook een cultuur van maskers dragen, maar voert één van de bovenste lijnen aan. Japan, Singapore, Hong Kong (en ook Vietnam, Maleisië, Thailand en Taiwan die niet in de grafiek staan) hebben behalve maskers ook nog heel veel andere maatregelen genomen. Zuid-Korea bijvoorbeeld is op een bepaald moment begonnen met massaal testen en isoleren. Op het punt waar de curve begint af te buigen, daar is bijna de hele bevolking getest en moesten besmette mensen in quarantaine


De ander beschermen door mijn druppels iets minder ver te niezen, hoesten (praten, uitademenen) - that makes sense. Bovendien, of het honderd procent preventief werkt, doet er voor mij al lang niet meer toe. Een beetje is ook al goed, in preventie helpen alle beetjes.


Bovendien gaat het in Vietnam dezer dagen ook om de symbolische waarde van zo'n mondmasker. De sociale boodschap die we met onze maskers geven. 

Half februari kocht ik er al enkele mondmaskers, voor het geval een taxichauffeur wilde dat we er één opzetten. In praktijk is dat nooit voorgevallen, hier liggen nu dus een paar medische wegwerpmaskers. Goed voor als het écht nodig zou worden.

Vorige week kocht ik op de markt vier stoffen mondmaskers. Vier verschillende kleuren, zodat we altijd ons eigen exemplaar kunnen gebruiken. Van het type dat de Vietnamezen op hun brommers dragen. Het houdt stof en vuil tegen, ze zijn niet noodzakelijk voor virussen ontworpen. Zoals ik al zei doet dat er niet toe: elke vorm van preventie helpt.



Ook al voelt het als een wollen sjaal in een warme, vochtige sauna, we zetten ze op. Elke keer dat we het huis verlaten, al is het maar om vuilnis buiten te zetten.

Sinds de tweede golf besmettingen - voorlopig nog een golfje, maar deze keer wel uit Europa - zijn Vietnamezen op hun hoede voor Westerlingen. De zware inspanningen hadden eindelijk hun vruchten afgeworpen. Toen kwamen buitenlandse toeristen en moest Vietnam weer van voor af aan beginnen. Dat betekende vrijwel meteen: nog langer en nog méér inspanningen leveren.

Geen wonder dat ze met argwaan en boze blikken naar de buitenlanders kijken. Nog bozer naar buitenlanders die hier zorgeloos zonder masker rondlopen. Azië heeft sowieso een cultuur van maskers dragen, wie dat nu niet doet steekt bij wijze van spreken zijn middenvinger op naar de lokale bevolking.

Als je ze wél draagt, sein je iets heel anders door: 'Ik weet dat je bang bent. Ik wil je niet besmetten. Ik ben voorzichtig.'

Ik probeer dat ook aan de kinderen duidelijk maken. Ze klagen steen en been. Het is te warm, ze kunnen er niet echt goed door ademen. Dat ze er cool uitzien, 'net Ninja's!', daar zijn ze ondertussen te oud voor. 

'Jullie moeten. Punt uit. We praten dan wel geen Vietnamees, die maskers zeggen toch veel. We tonen de Vietnamezen dat het al heel lang erg lastig is voor iedereen, maar dat ze er niet alleen voor staan. Wij doen mee.'

Ik zeg het niet luidop, maar ik denk het wel. 'We come in peace', dat moeten die maskers ook duidelijk maken. Ik wil met de kinderen absoluut niet in een situatie terecht komen van geweld tegen Westerlingen.

Leven onder Corona is zo al lastig genoeg. De kinderen kruipen nu bijna elke nacht bij ons in bed. Nachtmerries. Zal de school ooit terug open gaan? Wat gaat er met onze mensen in België gebeuren? Wanneer nemen ze daar eindelijk ook strenge maatregelen? Bij al die vragen moeten wij geen extra zorgen toevoegen.

Dus maskers. Better safe than sorry. 


Edit: To mask or not to mask, dat is nu zelfs geen sociaal vraagstuk meer. Sinds vandaag is het gewoon verplicht. Ik zie nog steeds buitenlanders zonder, die spreek ik nu voorzichtig aan. 'Al gehoord? Weten ze ervan? Daarom en daarom. Gewoon doén!'
    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten