Morgen is het zover, dan begint het officiële aftellen naar Tết Nguyên Đán, het Vietnamese Nieuwjaar. Negen dagen voorbereiding, vier dagen feest. En elke dag heeft zijn eigen functie en betekenis.
De feestkoorts stijgt nu al. Projecten worden naarstig afgewerkt, op bouwwerven is het nu ronduit gevaarlijk. Op straat rijden ze nóg zotter dan normaal en overal worden offergaven, feestkleren, geluksbrengers en bloemen verkocht. Wij hebben ons uitbundig buurtfeest zelfs al gehad!
Deze keer geen Sandra Kim gezongen, wel iets anders dat iedereen speciaal vond. Krokodil op de menu! Moet blijkbaar uuuuuuren koken, en kreeg op tafel een springroll tussen zijn tanden. Kwestie van de bek mooi open te kunnen serveren. Moet ook behoorlijk prijzig zijn, de buren die ons uitnodigden wezen elke keer trots naar het ruwe vel rond het witte, visachtige vlees.
Euheu, glimlachten wij groen. En we zorgden dat we niet te rap dronken en aten, omdat ze anders altijd opnieuw ons glas en bord bijvullen. Tegen dat de dochter de microfoon vastpakte om Million Dreams te zingen, waren de mannen zo beschonken dat ze haar bloemen kwamen brengen.
Gelukkig is daar Allerliefste die zich dan strategisch posteert en in ontvangst neemt. De beste buffer voor een mooi blond meisje. Kort daarna gebaarden we dat het voor ons bedtijd was. Snel door het gat in de afrastering naar ons eigen huis, oordoppen in om het gebrul en gebral van de laatste overblijvers uit te sluiten. Hoe ging het nu weer? Bier en rijstwijn, dat geeft venijn.
Nog twee volle weken feest. Het hele land op zijn kop, het hele land plat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten