Waarom wij in Bangkok per se naar de cinema wilden.
(1) Om een film te zien die we in Vietnam niet te zien krijgen.
(2) Om dit mee te maken.
In Thailand gaan geloof en monarchie hand in hand. De koning is een Boeddhist en zo zijn alle Thai. De Thai vereren Boeddha en hun koning. Telkens het nationaal volkslied weerklinkt, om 8 uur 's morgens en 6 uur 's avonds, in huis, op straat, in de supermarkten en metrostations, stopt iedereen waar hij of zij mee bezig was. Mensen staan stil en tonen 90 seconden lang respect.
Daarna gaat het leven weer verder. Of de film.
Want ook in de cinema gaat het zo. Voor elke vertoning speelt de koninklijke hymne. De hele zaal rijst recht, sommigen zingen mee. Thaise koninklijke etiquette, inbegrepen in het cinematicket, dat wilden wij niet missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten