Thailand heeft meer dan tweehonderd slangensoorten. Daarvan zijn zo'n drie dozijn giftig, enkelen dodelijk. Snel het juiste antigif krijgen is van levensbelang, daarom richtte het Rode Kruis in Bangkok het Queen Saovabha Memorial Institute op.
Het is een ziekenhuis met een terrarium. Op weekdagen kun je om 11 uur in een auditorium toekijken hoe de slangen op een operatietafel achter glas gemolken worden. Want dat is blijkbaar de juiste term voor het trekken van slangengif, dat daarna gebruikt wordt voor onderzoek, de productie van tegengif en andere medicijnen.
Als je lang genoeg blijft, krijg om half 3 een show te zien. In het weekend en op feestdagen wordt er geen gif gemolken, dan is er alleen maar een show. Om 11 uur. Met een bijzonder grappige presentator en bijzonder enge slangen. Ik slaak de hele tijd gilletjes, zelfs wanneer de slangenmensen bezweren dat het exemplaar in hun handen niet giftig is.
In het museum nog meer griezelige weetjes. Skeletten en afgestroopte huiden. Die tanden, de manier waarop ze hun prooi binnenhouden, de spijsvertering. Bah. Onder het museum een terrarium met afgesloten hokken. Buiten grote kooien waarin witte muisjes als aas rondhuppelen en een paar open hokken met waterslangen.
We staan aan het begin van onze reis door Thailand. Na Bangkok gaan we door naar een nationaal park. Daar zullen zeker bomen en gras en struiken en slangen zijn. Ik maak een aantekening in mijn hoofd. Het ziekenhuis met antigif is op ongeveer drie uren rijden.
Blij dat ik weet dat het er is. Hopelijk moeten we niet terugkeren, kunnen we het bij dit toeristisch bezoek houden. En neen, Lukas is niet gebeten door een slang. De rode afdruk in zijn nek komt van een gigantische albino python die na de show rond de kinderen gedrapeerd werd.
Ik mocht ook. Ik wou niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten