Op de internationale school geef ik twee uren per week Frans. Aan mijn eigen kind, één op één. Met een cursus uit België.
In de klas spreek ik alleen maar Frans, geen vertalingen daar. Alleen wanneer ze thuis vocabulaire oefent, kom ik soms met een ezelsbruggetje. Het Gents is dankbaar en rez-de-chaussée kent ze nog, dat is de onderste knop in de lift van het oude appartement aan zee.
Met de uitspraak zit het dus meestal wel goed. Voor Franse leerkrachten in het eerste jaar van het Belgisch secundair onderwijs: madame Nguyen spreek je uit als Madame Ngein. Een beetje zoals de laatste lettergreep van pinguïn, gewoon pi laten vallen.
En als u dan toch Frans geeft, heb ik nog een vraagje. Vindt U die cursus 'Le nouveau quartier français' ook zo goed? Mijn dochter vindt de werkbladen van de leukste die ze al gemaakt heeft, de posters behangen alle muren van ons klein lokaaltje en telkens we de spreekkaarten bovenhalen vind ik het spijtig dat er geen andere leerlingen zijn om scènes mee te spelen. We gebruiken de mica om oplossingen af te dekken, ik leer zelf ook bij en samen surfen we voor filmpjes, audio, (zelf)toetsen en extra oefeningen regelmatig naar het digitaal portaal. Ik heb tot nu toe nog bijna geen extra materiaal bijgemaakt...
Maar wat ik nog het beste vind, zijn de personages die in de dialoogjes voorkomen. In het quartier waar alles zich afspeelt, woont mère célébataire Emma met haar zoon Théo. Hij voetbalt op het pleintje met Choukri en Ali. Conciërge Robert helpt en repareert waar nodig. De eigenwijze Romane loopt stage bij een garage. Timéo gaat op vakantie naar de Provence. Inès Albaladejo belt voor een afspraak. En nu is er dus die mail naar Lili Nguyen.
Vrouw met Vietnamese wortels, zo zijn er wel meer in Frankrijk. Voormalige kolonie, weet U wel. J'aime bien cette diversité. De cursus toont het leven zoals het is, ergens in een wijk in Lille. Waar ook Minou en Milou lopen te miauwen.
Ik denk wel dat dat klopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten