 |
| logo (c) March Gallery |
Op de vernissage zou de kunstenaar zijn doeken toelichten. Omdat hij het liefst zijn werk voor zichzelf laat spreken, zou hij ook wat materiaal meebrengen. 'Het wordt niet echt een atelier,' zei de galerijhoudster, 'maar misschien kunnen jullie wel iets doén.'
Er valt in Hội An van alles te beleven maar - één - je moet het (meestal via via) te weten komen en - twee - je moet durven ingaan op bijzonder vage omschrijvingen. Wij hebben ondertussen geleerd om dat gewoon te doén.
'Hier. Inkt, borstel, water en papier.' We worden naar een tafel met vilten doek geleid. De galerijhoudster / gastvrouw legt een steen op elke hoek van de xuan.
Dat is papier gemaakt van iep, rijst en bamboe. Flinterdun, sterk en glad. Het favoriete oppervlak van penselen. En van de wind om mee te spelen.
'Zal ik er wat water over strijken?' vraagt die van de galerij. 'Ga daar nu eens met je penseel door.' De borstels zijn van hout en bamboe, dun tot heel dik, met haren van geit, konijn, varken, wezel, hert en mens. De inkt komt uit vulkanische steen.
'Zie wat er nu gebeurt!' De kinderen glijden met het topje van hun borstels over het water. De meester stond erbij en keek ernaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten