Jaarboek

Ik ken het fenomeen alleen van Amerikaanse high school films. Het dichtste dat we ooit bij een jaarboek kwamen, was misschien wel die keer met het stickerboek.

Vorige week, laatste schoolweek, kwamen ze elk met hun eigen exemplaar thuis. En met massa's schriften, tekeningen, kunstwerken, rekenblaadjes, taaloefeningen, presentaties, journals. Ik maakte er een compositie van.

Omdat ik weet dat de (over)grootouders hier naar de (achter)kleinkinderen zullen speuren, heb ik er mijn stiften bijgehaald. Glij naar beneden, dan zie je Jana en Lukas in geel vuurwerk staan. En op allerlei groepsfoto's, te klein om echt goed te kunnen zien.

Daarom heb ik er ook hun bladwijzers naast gelegd. Een fotokaart, waarop hun eigen portret net iets groter staat, binnen het thema van het jaarboek. Het antwoord op 'when I grow up, I want to ...' mocht veel verder gaan dan een beroep. Sommigen willen later gewoon 'happy' zijn of 'lots of puppies' hebben.

Jana wil 'a Mum who lives in the countryside' worden, Lukas 'a scientist'. 'Een echte,' zegt hij, als ik vraag naar welke soort wetenschapper. 

De gele cirkels, daar wil ik ook nog iets over vertellen. Jana kreeg - voor de tweede keer - haar getuigschrift van het lager onderwijs. In een plechtig lettertype, ik trok een cirkel rond haar naam. Iets hoger een cirkel rond een paar sticky notes. De student led conference van de internationale school deed mij heel sterk denken aan de portfoliogesprekken op de Feniks. Toen ze die gesprekken als leerling zelf in goede banen leidden, plakten die van ons ook in hun vroegere school post-its op wat ze wilden tonen.
 
En dan is er nog een cirkel helemaal vanboven, een beetje naar links. Lukas kleide in het project 'onze actieve planeet' zijn eigen fosiel. Afdrukken van takken, stempels van schelpen, precies zoals organismen hun sporen in versteende aardlagen achterlieten. Het is lang niet het enige  'ervaringsgericht leren' van het voorbije schooljaar.

Jana had een wiskundig project over codes breken en cijferreeksen. Op het einde kon ze het mysterie van een ontvoerde kiwi oplossen en met de hele klas naar een escape room. Lukas heeft tektonische platen gebouwd waarmee hij aardbevingen kon simuleren, een actieve vulkaan en een waterput. Die van De Wolf en de Zeven Geitjes, een opdracht in het project 'verhalen': maak een bekende constructie uit een sprookje na. Ook als het op het eerste gezicht alleen maar over taal gaat, kun je met ervaringsgericht leren zo veel meer kanten uit.

Naast allerlei papieren kwam vorige week dus ook veel driedimensioneel ons huis binnen. Ik weet nog niet wat we daarmee moeten aanvangen. Alle schriften, rekenblaadjes, taaloefeningen, presentaties en journals bewaren? Of enkel een selectie? Dat wordt nog moeilijk voor de tekeningen en kunstwerken.

Het jaarboek bewaren we zéker! Want het is zoals het in het voorwoord staat. In een jaarboek kun je op het einde van het schooljaar alvast even bladeren, maar niet te lang, de vakantie wacht! Eigenlijk mag je jaarboek zo goed als meteen op een plank belanden en daar jarenlang blijven staan. Bedoeling van een jaarboek is dat je het pas na lange tijd uit de kast haalt en open slaat, om dan het stof van de pagina's en je herinneringen te blazen.

Ik probeer me voor te stellen hoe we later al bladerend op het schooljaar 2018-2019 zullen terugkijken. Als ik op de foto's in het jaarboek afga, dan denk ik: met een brede glimlach.