De boot in de baai

'Iedereen reddingsvest aan! Kwestie dat we in orde zijn voor de havenpolitie. Voorbij de branding mogen jullie die uitdoen.' Lang nadat de haven van Hội An uit het zicht was, hadden wij de onze nog aan. Metershoge golven waar een oude vissersboot misschien wel tegen kan, maar wij niet echt.

Zonder overdrijven, ik heb zeebenen maar ook bewijzen van hoe ruw het was. Op sommige foto's stijgt de lijn van de horizon zo'n 20 procent. En dat is niet omdat ik een onvaste hand heb, tussen de lijn van de zee en de lijn van de boot zit ook nog eens een hoek van 45 graden.

Pas toen we in rustiger vaarwater kwamen, kon ik deftige foto's trekken. Onder andere van de kapitein die het roer al die tijd met zijn voeten bestuurde, ook toen niemand naar boven mocht en iedereen zich op het benedendek aan de balustrade vastklampte.

Om maar te zeggen... Ik was blij in de beschutting van de baai, nog blijer toen de zon doorbrak. Een boot is altijd mooi, met al die details, maar nog mooier als het water glinstert.





Maar glinsterend water of niet, wij voeren niet naar de Chàm eilanden om in de zon te liggen. De details van deze boot vertellen waarom wij per se door die woeste baren wilden.

Toen onze duik in de baai erop zat en we terug naar de haven van Hội An voeren, was de zee gekalmeerd. We mochten in de kooi op het bovendek zitten en de zon ging onder.