Geen brug

Hội An is eigenlijk een delta, we nemen hier dus iets vaker de boot. En wij niet alleen. Als we de overzet betaald hebben, vaart er regelmatig iemand met een kegelvormig hoedje mee.





Aangemeerd en hongerig. De mevrouw van de rijstpannenkoeken heeft haar keuken opgedoekt, je kunt er nu alleen nog maar iets drinken. Waarschijnlijk valt er wel iets te eten bij de bamboe brug waar we naar op zoek zijn.

Maar dan moeten we die natuurlijk wel vinden. Onderweg: scheepswerf, wankele pontons en drijvende bruggen. Misschien is dat wel waar we naar op zoek zijn.

Misschien. Geen duidelijke bestemming, daar worden wij ambetant van. We krijgen nog meer honger en worden nóg ambetanter. Gelukkig heeft Allerliefste magische vingers. Hij glijdt over het scherm van zijn telefoon en leidt ons recht naar een restaurant op stelten. 

Eten! Hangmatten! Van daaruit... zicht op een stijger in bamboe. Geen brug maar ook mooi.