De boer en de vulkaan

Dat hij echt wel dood was geloofden ze pas toen we weer beneden waren, aan de voet van de Núi lửa Chư Đăng Ya. Maar eerst moesten we ze dus nog naar boven. 






Prachtig uitzicht op 975 meter boven de zeespiegel, voor Allerliefste het moment om te plengen. 'Hoe lang duurt dat, papa? Er gaat toch echt niets gebeuren, hé?'

Kort tevoren vertelde hij hen nog hoe een Mexicaanse boer op een dag een vulkaan tot uitbarsten ploegde. 'De omliggende dorpen werden op tijd geëvacueerd, nu zie je enkel nog de kerktoren boven de lava uitsteken. Onwezenlijk maar spectaculair.'

Het is een mooie herinnering maar niet zo geschikt voor kinderen aan de rand van een krater. Tegelijk illustreert het verhaal wel hoe vruchtbaar de combinatie van as en gestolde lava is. Daarom ploegen boeren daar graag.




Dat boeren van lava houden merken we, zelfs in de krater zijn velden aangelegd.

Het is een warme droge dag, bij elke stap stampen we een wolk stof omhoog. September is hier het hoogseizoen, dan staan de flanken vol bloemen. 'Komen we dan nog eens terug?' Nu de vulkaan niet gerommeld heeft, zijn de kinderen eindelijk enthousiast. 

Nog eens terugkomen als alles frisgroen is, waarom niet? Probleem is dat we dat tot nu toe bij elke inlandse trip in Vietnam zeggen. Als we alles twee keer doen draait het er misschien nog op uit dat we hier ook twee keer zo lang blijven...