Kleine toer, grote tempels

De eerste dag fantaseerde ik af en toe met de kinderen. 'Stel je voor dat we in de tijd van de Angkor koningen geleefd hadden ...' De repetitieve boeddhistische muziek die her en der gespeeld werd, hielp wel. In ons hoofd werden we in een draagstoel van het kasteel naar een meer gedragen. De lucht zwaar van wierook wuifden verschillende bedienden ons met grote palmbladeren koelte toe. Kinderen met een lap rond hun middel renden op blote voeten om ons heen. Zelf droegen we lange gewaden en reikten we met onze handen vol armbanden naar een schaal met verse mangoblokjes. 

'Want toch liever niet als slaaf, mama!' Akkoord. Opeenvolgend veroverde elke heerser nieuwe gebieden die verse arbeidskrachten voor het eigen bouwproject moesten leveren. Tientallen jaren hebben tienduizenden aan de tempels van Siem Reap gewerkt. Bloed, zweet en tranen ... Ik durf bijna niet zeggen dat het resultaat vandaag er nog steeds mag zijn. Die tempels die op de kleine toer liggen zijn zo mogelijk nog indrukwekkender!

Angkor Wat is een actieve boeddhistische tempel, dat merken we meteen in het voorportaal en in het groen daarachter, waar toeristen en een paar fel oranje figuren tot aan de eigenlijke tempel wandelen. Boeddhistische monniken, van heel jong tot heel oud, zijn hier thuis. Wij voelen ons misschien een heel klein beetje thuis: soms durven we gek doen, meestal hebben we te veel ontzag voor de oude stenen en hedendaagse rituelen.

Idem in het centrale deel van Angkor Wat: we kijken onze ogen uit, alleen als ze het echt niet meer kunnen uithouden doen ze een keer gek. (Noteer de subtiele verschuiving van perspectief: wij wordt zij.)

Tweede grote tempel op onze kleine toer is Angkor Thom. Het betekent letterlijk 'Stad Groot' en heeft vijf ingangspoorten: eentje in elke windrichting plus nog een overwinningspoort. Wij gaan door die laatste te voet naar binnen. Alles voor de ervaring, de tuk tuk rijdt ons wel achterna.





In Angkor Thom staat onder andere Bayon, een tempel met sereen glimlachende stenen hoofden. Ze zijn met gigantisch veel en ook gigantisch groot en staan in een symmetrisch patroon rond de centrale toren. Echte Khmer barok, het lijkt wel een uitvergroting van hoe ik mijn zandkastelen maak.

Naast Bayon is het - nog steeds binnen de stadsmuren van Angkor Thom - opnieuw bittere ernst. De Grote Stad kon natuurlijk alleen maar groot blijven dankzij het nodige machtsvertoon. Dus liet een of andere koning, meer bepaald Mahaparamasaugata, een uitgestrekt terras bouwen. Vanaf dat olifantenterras, rijkelijk gedecoreerd met oorlogstaferelen, kon hij zijn troepen overschouwen.

 

Dat is teveel ernst voor ons, we gaan naar Ta Prohm. Lukas gaat er op zoek naar de bomen uit Tomb Raider: het spelletje en de film. Het leek me wat overdreven om ter voorbereiding te schieten met Lara Croft of meer dan een uur naar Angelina Jolie te kijken, maar samen zagen we dus wel een paar compilaties. Ter plekke haalde hij de beroemde bomen er zo uit. 

Als de zon begint te zakken gaan we eerst naar de koninklijke baden van Sras Srang, daarna naar Phnom Bakeng. De tempel torent zo hoog boven de jungle uit dat je vandaar Angkor Wat in een gouden gloed kunt zien liggen. Dat is natuurlijk op voorwaarde dat de zon fel genoeg ondergaat. Wij krijgen geen gouden randje, maar wolken, veranderend licht en groen dat steeds donkerder wordt. Ook mooi.

En dat was dag twee in Siem Reap: een kleinere lus, maar grotere tempels. Aanbevolen.