Fluo streetfood

We zijn hier nu bijna een maand, ik begin de reisgids uit te pluizen. 'Wat!?' hoor ik U tot hier denken. 'Ze gaat naar Vietnam zonder zich in te lezen?' Ik beken dat ik daar tot op heden weinig mentale ruimte voor had. Ons nest verhuizen, met zorg voor de jongen, daar was ik mee bezig.

Maar dus. Op pagina 193: 'Nowhere in Vietnam is changing as fast as Đà Nẵng.' Ik kan me daar iets bij voorstellen. Sinds een week of twee is er een nieuwe brug, zo spectaculair dat het ook in België in de krant komt. Die brug staat al even op de lijst van dingen die we willen doen, maar het gaat hier inderdaad aan zo'n hoog tempo dat die lijst razendsnel langer wordt. Bijna te lang.

Verder heeft de reisgids het over Đà Nẵng na zonsondergang. Dan is de stad 'at its shimmering neon-lit best'. Ze hebben het over de lichtjes van de Hàn, natuurlijk. Over de vuurspuwende draak en dat je dat spektakel het beste vanaf een terras aan de oever of vanop een boot op de rivier kunt bekijken. Dat vind ik niet. Op de stoep, de hitte voelen en helemaal nat gespoten worden, zo moet je dat doen.

Maar het zinnetje dat me het meest intrigeerde was dat 'the city's street-food scene also observes close investigation'. We deden wat de reisgids ons aanmaande. Na zonsondergang. Als de lichtstad op zijn best is. En overal ijsjes en suikerspinnen te koop zijn.