Helemaal geen cadeau, dat kan toch niet? Een bon, mag dat?
Elke keer dat hij naar zijn meter logeert, gaat het richting frietkot. Ze discussiëren dan in alle ernst over de de kleur en textuur van de frieten, de kwaliteit van het frietvet, de hoeveelheid ketchup, de grootte van de vegetarische loempia's, het krokante aan de buitenkant van de kaaskroket, het smeuïge binnenin.
Volgens Lukas is het bij haar om de hoek niet goed. Bij Danny zijn de kaaskroketten beter en bij de Frietschap de loempia's. Om nog maar te zwijgen over de frieten zelf, die lijken nergens naar. Zijn meter is het met hem eens. 'Al weet jij niet wat écht goede frieten zijn. We zullen ze allemaal uittesten en je zult merken: die van mij zijn de beste!'
Die van haar, die zijn de frieten van Tartaar. Hij krijgt dus een bon. Ze haalt hem van school, middagpauze in het centrum. Lukas overeet zich en beaamt. 'Echt lekker.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten