Chamaco

Een jongen van zes heet in ons taalgebied een venteke, een jochie, een baasje, een knul, een kwajongen, een mannetje, een ... Namen die ik bij hem niet helemaal vind passen. In Mexico zeggen ze chamaco. Dat is Nahautl voor venteke, jochie, baasje, knul, enzovoort. 

Chamaco klinkt beter. Hij is er het archetype van. Hoe hij zo zot verbaasd was die keer dat er een vlinder op zijn schouder kwam zitten. Daar stond hij blij zijn enthousiasme te beteugelen. Bleef zo stil mogelijk staan opdat de vlinder niet zou vliegen. 

De uitdrukking op zijn gezicht. Die opgetrokken schoudertjes. Onverholen trots en pretvonkjes in zijn ogen. Het zijn die dingen die een onvervalste chamaco van vandaag precies zes jaar doet.  

* Proficiat, chamaco! Wat word je groot. Nog een jaar of twee, dan ben je acht en bijna chamaco af. En dat is goed. Groei maar, letterlijk en figuurlijk. Al drie tanden los, alleen met de fiets die berg op, stapels broeken die te klein worden, Lego constructies die steeds ingewikkelder worden. Je geniet van die sprongen vooruit, dat groot worden zo tastbaar is. Ik ook. Maar zo lang het duurt, geniet ik er ook nog van dat je nog even een echte chamaco bent. Zes zoenen en honderd kriebels! *