Babies in bed

De uitgeverij heeft mijn zus de vroedvrouw gevraagd of ze van haar eerste prijs winnende bachelorproef over co-sleeping geen boek wou maken. En of ze dat wou! Een boek over baby's in bed, da's haar ding. 

Hier thuis is het ook ons ding. Jana is vaak tussen ons in het grote bed beland. (Soms gebeurt dat nog.) Vanaf de eerste nacht - die ene nacht in het ziekenhuis - sliep Lukas zo dicht hij maar kon bij ons. (Als hij zondagochtend in het grote bed komt knuffelen, kruipt hij nog steeds zo dicht mogelijk op ons vel.)

Het is wetenschappelijk bewezen: co-sleeping is goed voor babies. Indertijd organiseerden wij het zo. Met een simpel spijlenbedje-in-bruikleen van Ikea.



Omdat mijn zus in haar boek niet alleen wetenschappelijke inzichten, praktische tips en mooie zachte foto's wil, stuurt ze een vragenlijst de wijde wereld in: op zoek naar citaten en getuigenissen van co-slapers. Bij ons is het al een hele poos geleden, dus ik zet haar vragen even in de verleden tijd. 

• Wat was je motivatie om samen te slapen? Het begon uit praktische overwegingen. Op onze bouwwerf was maar een kamer 'bewoonbaar', daar moesten we met ons hele gezin slapen. Het is ons groot geluk geweest. Toen de tweede baby er was, deden we het opnieuw - ook al waren er tegen dan in principe kamers genoeg. Ik ben nooit opgestaan om 's nachts te voeden, nam mijn babies gewoon bij mij. Als ze onrustig sliepen, kon ik zingen en mijn hand op hun buik leggen, uren aan een stuk. Als ik bezorgd was, kon ik naar hun ademhaling luisteren. 's Ochtends konden we elkaar meteen aankijken. Wakker worden en als eerste dat lachje zien is onbetaalbaar.  
• Indien jullie al overschakelden op solitair slapen: wanneer was dat en hoe ging het? Telkens na 9 maanden, omdat ze de nachtvoedingen dan begonnen over te slaan en ik het gevoel had dat de kinderen dieper doorsliepen als ik niet in de buurt was. Ik vind het nog steeds een mooie gedachte: 9 maanden buik, 9 maanden bed en borst. Langer had zeker ook gekund, er stond geen limiet op. We hebben gewoon onze kinderen gevolgd. 
• Kwamen jullie hierin overeen als koppel? Ja. Eigenlijk zonder voorafgaande gesprekken. 
• Hoe was het voor je partner? Gezellig. 
• Hoe beleefden eventuele andere kinderen in het gezin dit? De oudste was bijna 3 jaar toen de jongste bij ons sliep. We vertelden haar hoe zij dat als baby ook gedaan had. Dat het nu aan haar broer was, vond ze precies de normaalste zaak ter wereld. Ook nu nog vinden ze het principe van samen slapen allebei heel gewoon: ze doen het zelfs met hun knuffels en poppen.  
• Als jullie dit verschillende keren deden: welke verschillen waren er eventueel tussen de kinderen? De tweede keer stond het bedje al klaar, vastgemaakt aan ons bed. We wisten al voor de geboorte dat we het opnieuw zo wilden. Een bewuste keuze deze keer. De jongste sliep al meteen de eerste nacht bij mij. Zie foto: ik legde de banaan van het voedingskussen tegen de boord van mijn ziekenhuisbed, dat leek mij het veiligste. 
• Hoe organiseerden jullie dit praktisch? Zie tekening. En bovenste foto. Onze babies begonnen de nacht vaak in het aangebouwde deel van ons vergroot bed en eindigden meestal tussen ons. 
• Hoe werd dit ontvangen in jullie omgeving (familie, vrienden, kinderopvang)? Niet iedereen wist ervan, moet ik toegeven. Omdat ik dat samen slapen ergens ook heel normaal vind, is het nooit in mij opgekomen om het te 'bespreken'. Voor ons was het niet zo heel bijzonder, eerder natuurlijk. Misschien dat ik het daarom nooit heb aangekaart?
• Indien jullie een samengesteld gezin zijn: hoe verliep dat? Niet van toepassing.
• Indien er sprake is van co-ouderschap: hoe verliep dat? Niet van toepassing. 
• Indien er sprake is van adoptie / pleegouderschap: wat zijn jullie keuzes en ervaringen geweest? Niet van toepassing. 
• Welke voordelen had co-sleeping voor jou? Zie motivatie. Ik heb het voeden 's nachts (en dus ook in zijn geheel) kunnen volhouden omdat ik mijn babies zo dichtbij had. Ik was blij dat ik hun ademhaling, hun knorretjes, zuchtjes en geluidjes kon horen. Ik kon hen van dichtbij steeds snel en goed troosten. En wakker waren we ook meteen bij elkaar.   
• Welke nadelen? Eigenlijk geen. Ook vrijen lukt met een diep slapende baby in de buurt. (En als je het een beetje stil houdt.)
• Andere? Ik ben blij dat we er een beetje noodgedwongen aan begonnen zijn. Als die verbouwingen er niet waren geweest, wat zouden we dan gemist hebben? Misschien is het toch wel zinvol om co-sleeping bij aanstaande ouders meer bekend te maken?

Als je zelf ook wil getuigen over je ervaringen met co-sleeping, reageer dan hieronder en ik stuur je de contactgegevens van mijn zus.