Fair wear Friday: Safia Minney

Verontwaardiging, er wordt soms wat meewarig over gedaan. Maar als het een passie wordt is het een bijzonder krachtige motivatie voor sommigen. Fashionistas, daar wordt soms ook wat meewarig over gedaan. Maar met hun passie hebben zij/hij/x wel degelijk een krachtig wapen in de hand.

Safia Minney houdt het midden tussen verontwaardiging, passie en fashion. Dat interesseert mijn Ellen wel, dus verkondigde ze aan wie het horen wilde dat ze 8 maart zou gaan luisteren. Maar omdat wij van Gent Fair Trade Safia Minney dinsdag tot in een volle Vooruit brachten, mocht ik in haar plaats. Met de belofte dat ik hier als gastblogger verslag zou doen. Bij deze.

Saf (je belandt nogal snel in de categorie 'vrienden' bij haar) kroop van achter het spreekgestoelte om haar verhaal te doen: 'I am a bit tiny so you wouldn't see me otherwise.' Vol zelfrelativering maar evengoed vol vuur vertelde ze hoe ze van ethische consument met People Tree naar ethische ondernemer vervelde. Hoe ze daarin heel wat modegoeroes en ander 'schoon volk' mee kreeg door niet ethiek maar juist kwaliteit als voornaamste argument te gebruiken. Hoe nu steeds meer mensen het ethische argument meenemen in beslissingen. Maar evengoed hoe boos ze wordt van consumenten die mordicus voor goedkoop gaan als ze de middelen hebben om voor eerlijk en kwalitatief te kiezen.

Het meest choquerende cijfer uit de presentatie was niet het aantal kinderen of het absurd lage loon in de productie van kleren. Wel dat liefst 71% van CEO's van Britse bedrijven ervan uitgaan dat in hun productieketens moderne slavernij te vinden is. (En daarop reageren met een diepe zucht.)

Safia Minney toont met People Tree (in Gent hier en daar verkrijgbaar) dat het wel degelijk eerlijk kan, maar dat het evengoed heel moeilijk is tegen de stroom in te gaan.

Haar verhaal is krachtig en inspirerend. Uiteraard kan niet iedereen een succesvol bedrijf op poten zetten. Maar Safia Minney is meer dan een verkoopster, zoals wij met z'n allen meer moeten zijn dan kopers. Haar oproep om ook in het stemhokje te denken over ethiek en arbeidsrechten, haar smeekbede om wetten die multinationals dwingen tot respect voor mensenrechten en arbeidsrechten, ... Daar krijg ik het warmer van dan van mooie kleren.

In de Vooruit zaten waarschijnlijk nog meer mensen als ik: fashionist(a)s tegen wil en dank. Niet bijzonder geboeid door mode maar wel verontwaardigd over zoveel uitbuiting en moderne slavernij in de producten die we kopen. Boos ook om zoveel onverschilligheid bij consumenten, bedrijven, politici. Maar vooral gemotiveerd om er iets aan te veranderen.

De voornaamste conclusies voor mij?

1. Het is niet de schuld van de individuele consument dat er oneerlijke kleren in de winkels hangen - daarvoor moeten bedrijven en politici hun verantwoordelijkheid opnemen.
2. Pioniers die eerlijke kledij ontwikkelen of verkopen verdienen veel steun en aanmoediging. Zij kiezen de moeilijkste weg.
3. Bewuste consumenten kopen vrij weinig, zij zouden meer kunnen doen dan kopen: ze moeten steeds vaker vragen stellen aan bedrijven of aan parlementen zodat het écht verandert. 
4. Er zijn veel mensen op zoek naar eerlijke kleding.
5. Dat zijn vooral vrouwen.
6. Dat is niet erg, want eerlijk ... Naar wie luisteren mannen als het over kleren gaat?

********************

Dit bericht past in een reeks over faire kleren. Op vrijdag ga ik (soms!) in mijn kleerkast op zoek naar broeken, rokken, bloesjes, kleedjes, schoenen, ondergoed en kousen die eerlijk gemaakt zijn. Dat wil zeggen: kleren die de katoenboeren én de textielarbeiders in goede werkomstandigheden konden maken en waarvoor ze een deftig loon kregen. Daarom. 
Zin om mee te doen met Fair wear Friday? Mail Lies!

Vandaag haalde ik voor die reeks een gastblogger in huis: Allerliefste is expert ter zake. Samen met zijn collega's haalde hij Safia Minney naar Gent. Naar aanleiding van die memorabele avond publiceerde MO* een interview met haar, Charlie Magazine bracht dit portret en Knack dit stuk.