Playmobil zelfs voor kindervingers te klein

Ik denk niet dat het ligt aan het feit dat ik volwassen ben. Ook voor kindervingers zijn Playmobil huizen veel te petieterig. Om nog maar te zwijgen van de mannetjes zelf! Die kunnen in hun eigen woonst amper draaien of keren. Dus gaven wij ze een groter huis. Eentje van schoendozen.

Ik zorgde voor het behang: elke kamer in een ander kleur, een ander thema. Jana vulde de bestaande minimeubels aan met eigen design en zelfgemaakte accessoires. Ik neem U mee voor een rondleiding. We vertrekken op het gelijkvloers.

Keuken en eetkamer. Het aanrecht staat op twee wankele bobijnen. De tafel is een cd-schrijf, het tafellaken een restje stof. Stoelen van kroonkurk en karton. Feestelijke slinger van skoebidoe en wasi-tape. Met al dat recyclagemateriaal heeft ze het naar mijn aanvoelen heel gezellig gemaakt. Let ook op het kattenluikje links.

Blauwe eetkamer. Er is nu zoveel plaats dat de stoof tenminste niet meer in de weg staat. De voortuin  - een lap kunstgras - netjes omheind. Vlaamser kan haast niet. De barbecuebol is van Playmobil zelf, de vuurkorf het restant van een lege fles cava. Er moeten nog kleine takjes in.

Eerste verdiep. Kinderkamer met vogels van Carll Cneut. Eindelijk dienden de prenten die ik in een dikke map bijhou! Om van de rest van mijn rommelverzameling nog maar te zwijgen. De lamp is het voetje van een wegwerpbeker. In de bedjes vilten slaapzakjes die Jana zelf genaaid heeft. Vind ik zelf ook veel beter dan die plastiek dekens van Playmobil. Wie slaapt nu onder zoiets? 

De rode slaapkamer. Kastje van luciferdoosjes. Grappig ook dat ze spontaan het babybedje bij het dubbel bed plaatste. Co-sleeping is echt helemaal verankerd.

Kinderslaapkamer. Op de linkermuur die U niet kunt zien een foto van Jana als baby. Rechts een foto van Lukas. Zo doen we het hier ook in het echt, met een gedeelde slaapkamer. Lampenkapjes doen deze keer dienst als onderstel voor de kartonnen bedjes. Een gordijn van strijkparels zorgt voor de scheiding. Onderliggende boodschap van Jana: ze snakt langzamerhand naar haar eigen kamer. Nachtkastje is de dop van mijn deodorant.

Woonkamer. Matje geweven met het weefgetouw. Eindelijk krijgen die maaksels ook een plek. Spiegel uit mijn prentenmap, daar was het betere knipwerk voor nodig. De tv is niet van Playmobil, maar een vermomde kleine viewmaster. Zo valt er tenminste echt iets te zien. Als je de zetels van karton omdraait, krijg je schoolbanken. Dan wordt deze kamer een klas.

Tweede verdieping. Nog een kinderkamer. Nooit gedacht dat ik die vintage boekjes voor eerste lezers nog eens zou gebruiken. Die liggen al zo lang in mijn schuif om ooit iets mee te doen. Niet dat die popjes 's avonds niet in slaap geraken natuurlijk. Laat staan dat ze dan op de muur verhaaltjes zouden lezen. Maar in mijn hoofd zit het wel goed zo.

Romantische slaapkamer. De prinsessenmeubels passen hier het beste.

Dakterras. Het schuine deksel van een kartonnen doos vroeg om deze invulling. Naast het terrastafeltje van de prinsessenset een ligstoel om lekker te zonnen. Het contrast van karton en kurk met roze plastiek kan haast niet groter zijn, maar ik vind het heerlijk.

En daarmee heeft U het hele huis gezien.

Misschien dat Playmobil naast de fantasie ook de fijne motoriek wil stimuleren. Als dat zo is, heb ik het goed om zeep geholpen. Maar hé, nu hebben die mannetjes tenminste licht, lucht en ruimte. Als er nog een schoendoos uit de lucht valt, krijgen ze van mij zelfs nog een kamer bij! Op een plat dak kun je immers altijd verder uitbreiden. En dat Jana nog wel wat meubels zal toveren uit de voorraad onbestemd materiaal, daar ben ik ook vrij gerust in.