Ik win nooit iets. Dus toen ik meedong om de boterhammen van i., plande ik de dag van de prijsuitreiking alvast helemaal vol. Maar natuurlijk gaat het altijd zo: als je nergens op rekent, gebeurt het toch. Toen ik de boterhammen van i. won, was ik er niet om ze te laten smeren. "Gewonnen is gewonnen!" zei i. vriendelijk en we verschoven de dag van het brood naar vandaag.
Evident is het niet om plots één van je blogvoorbeelden over de vloer te krijgen. Ik lees haar al een paar jaar en vind haar berichten zo herkenbaar, vol humor, uit het leven gegrepen, meer dan eens maatschappelijk relevant en minstens 1x per maand ontroerend schoon. (Om maar een paar recente te noemen...) Dat weet ze niet, ik reageer namelijk niet zo vaak. Wat zou ik telkens moeten schrijven? Groot gelijk! Goed gezegd! Mooi verwoord!
En dan staat ze daar voor de deur met mijn favoriete boterhammen. Dat betekent samen eten en ondertussen - oh help, waarover?! - samen babbelen. Maar eerlijk? Dat viel bijzonder goed mee.
En echt waar, kaas en choco: hmmmm!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten