Slakkenrace

Onze eerste, zelf verklaarde scoutsactiviteit verliep zo goed dat het zelfvertrouwen van de leidingsploeg misschien wel te groot geworden is. Takraad gebeurt gewoon met berichtjes. 'Estafettes op het strand?' Met een 'oké' is de vergadering voorbereid. Vijf minuten voor aanvang gooien we alles om.

'Wat als we nu eens door de rijstvelden zouden waden... Alles staat onder water, hét moment om op kikkers, slangen en kleine visjes te jagen!' En voor ons fantastisch non-plan nodigen we meteen nog wat extra kinderen uit. 

Schepnetten, emmers en regenlaarzen zijn gauw verzameld. Twee punten per kikker, tien voor een krab en een ontmoedigende / afradende nul voor adders onder het gras, dat raakt veel minder vlot opgeteld.

'Hoeveel punten voor een eend?' Shlosj shlosj shlosj doen hun laarzen. 'Beter bij valavond! Wanneer de kikkers brullen weet je tenminste waar ze zitten!' 'Hoeveel punten voor een waterbuffel?'

Pffffsssffff, Jana's laarzen zuigen zich vast in de modder, ze zijn te kort. Eenmaal ondergelopen wil ze zich met vriendin L. helemaal in de modder rollen. Helaas zitten ze met een iets oudere leidingsploeg. 'Lijkt me onhygiënisch, dus niet veilig. Kom, kijken wat er gevangen is.'

Ik vermoed helemaal niets. Dat komt ervan, zo overmoedig en onvoorbereid aan een tocht beginnen. Straks misschien nog tikkertje om de vergadering te redden... Niet meer nodig! In de emmer zitten genoeg slakken voor een race! 

Wanneer ze allemaal op een rij liggen en de eindmeet getrokken is, zie ik bij een vrij groot exemplaar wat slijm krullen. Stoepkrijt kruisje op zijn huisje, 'dat wordt mijn slak!' Naarmate er meer beweging in komt, worden steeds meer slakken toegeëigend. 'Dat kleintje is vertrokken! Die is van mij!' 

'Mine is speeding up. Van 0,000001 kilometer per uur naar 0,000002 kilometer per uur!' Hoe traag ze ook schuiven, het is toch boeiend. Want slakken gaan de verkeerde richting uit. En kijken mag, maar aankomen niet. Hen met stokjes in goede banen proberen leiden, helpt niet echt.

Dus maken we van de finish een vak, winnaar wordt de slak die het eerst ontsnapt. Plots gaan ze niet meer in de tegengestelde richting, maar draaien ze rondjes! Mijn medeleidster tekent met stoepkrijt cirkels waarin je X aantal punten kunt scoren, maar ook daar wijken de slakken van af. 'Jakkes! Die van mij wil geen zeven punten pakken, die wil liever quality time met die van jou.'

Misschien draaien de slakken zich weg zodra ze het krijt onder zich voelen? Wanneer we een klein beetje water op het speelterrein gieten, wordt het plots spannend. Die van Baloe glijdt als eerste over de grens. D. haalt zilver. Wanneer die-met-de-groene-J een andere slak inhaalt, wordt de dochter onverwacht derde.

Mijn slak, die als één van de eerste vertrokken was, schuifelt binnen de krijtstrepen nog steeds alle mogelijke richtingen uit. 

Nooit gedacht dat vijf volwassenen en zes kinderen een half uur lang slakken zouden aanmoedigen. Dat deel van de vergadering hadden we nog minder dan niet voorbereid, en toch was daarmee alles gered. 

Die extra kinderen vinden goofy gelukkig ook heel plezant.