Het leidingwater is hier niet drinkbaar, ook niet voor de Vietnamezen zelf. Sommige huishoudens voeren wekelijks grote tonnen aan, wij hebben tussen de eettafel en de keuken één kraan met drinkbaar water. Aangesloten op een filtersysteem stroomt het draag, het duurt even om een kan te vullen. Ondertussen oefen ik mijn bekkenbodemspieren of Vietnamees.
Vlakbij de kraan hangen namelijk schoolposters die we dag na dag kunnen wisselen. Sinds ik op Vietglish Fun belandde, draai ik vooral het fruit en de dieren vooraan. Dankzij het karate varken en de huilende appel weet ik tenminste hoe ik die pagina's moet uitspreken.
Want neen, louter op spelling en accenten voortgaan, kan ik nog lang niet. Of ik ooit zo expressief ga durven spreken, weet ik ook niet zeker. Zo hoort het nochtans, te vlak verstaan de Vietnamezen mij niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten