Địa Tạng en Rita

Wegomleiding, een nieuwe handtas, de bakker op vakantie, van zomer- naar winteruur ... Bij elke verandering ben ik een beetje van slag. Ik neem nog een paar dagen de oude en dus verkeerde route, ik vind mijn sleutels niet, heb alleen broodkorsten in huis, ben dagenlang uit mijn ritme. 

Herkenbaar? Dan kunt U zich wel voorstellen wat zo'n (dubbele) verhuis naar de andere kant van de wereld doet. Ik weet niet altijd welke dag vandaag is en verloor de laatste maanden meer spullen dan ooit.

Gelukkig gebeurt het in Vietnam. Hier zijn geen verloren voorwerpen, alleen gevonden voorwerpen. Ik kreeg daardoor ook al heel veel terug. Van de poetsploeg in het Ba Na hotel mijn oorbellen, netjes verpakt en met een briefje erbij. Wie heeft wat wanneer en waar gevonden?

Om verdwaalde voorwerpen terug te kunnen bezorgen, zit er soms een heel systeem achter. Hotels, cafés en restaurants houden alles goed en lang bij. Aan de ingang van grote trekpleisters staat vaak een glazen kast waarin camera's, mobieltjes, uurwerken, portefeuilles en dure zonnebrillen op hun rechtmatige eigenaar liggen te wachten.

Dank u, Hăo. Dank u, goudeerlijk Vietnam. Dank u, Antonius van Padua, patroonheilige van de verloren voorwerpen, vrouwen en kinderen, het huwelijk, reizigers, de pest en koorts. Dank u, Địa Tạng, bodhisattva van de grote winkel die de aarde is. Dank u, heilige Rita, patrones van de hopeloze gevallen.

Ik beloof jullie mijn best te doen en beter op mijn spullen te letten. Voor alle zekerheid zal ik jullie ook met offers blijven vereren. Daarbij richt ik mij vooral tot Địa Tạng, voor nog veel eerlijke vinders in zijn winkel. En tot U, heilige Rita. Want een hopeloos geval zal ik altijd wel blijven.