De buurjongen

Thinh is vijf en waait elke dag even binnen. Meestal zien we hem iets na 4 uur, dan is zijn summer school uit. Bij deze courante vorm van zomeropvang is de dagindeling vrij strak en krijgen de kinderen ook les. Als hij uit die Vietnamese "vakantie" komt, vangen wij hem op. Want in ons huis is veel speelgoed, dat had hij meteen gezien. Bij ons kan hij tenminste echt spelen.

'Hello!' roept hij aan de deur. En met dat ene woordje Engels raakt hij behoorlijk ver. Verbazingwekkend snel leest hij het spel. Met mannetjes kun je vechten, met waterpistolen kun je elkaar nat schieten, met auto's kun je rijden en botsen, met blokjes kun je bouwen, met sporen kun je een parcours maken.

Als Lukas de logica omdraait, draait Thinh meteen mee.

Ik sta erbij en kijk ernaar. Verrast en ook weer niet.
Want kinderspel, dat is universeel.