Kinderen van het dak

Opgepast, scharrelkinderen! Aan elke invalsweg van onze wijk zou dit verkeersbord moeten staan. Het zal de lente zijn. Nestdrang. Heelder dagen lopen ze heen en weer, druk doende met hun nieuwste kamp.

Dat hier geen boomhutten zijn - want kleine stadstuintjes - houdt hen niet tegen. Bij de buurvrouw mogen ze op de schutting klimmen, over de dwarsliggers van het kippenhok, naar het dak van het tuinhuis. Maximum twee tegelijk, dat vraagt om organisatie.

Ze gaan in onze kelder op zoek naar planken en plastic zeil, timmeren muren en een afdak. Samen hijsen ze een oude tuinstoel naar boven, dat wordt de oven. Een emmer aan een katrol zorgt voor bevoorrading. Bovenop het kippenhok komt een ligstoel: een derde kind kan er gezellig in de zon wachten tot wanneer het met de andere twee op het dak kan ruilen.

Verder gebeurt alles artisanaal en heeft elk kind zijn metier. Boer. Bakkerin. Wasvrouw. Smid. Houtbewerker. Kippenhoeder. Konijnenkweker. (Zou het kunnen dat we onlangs naar Bokrijk geweest zijn?)

Ik moet ook eens op bezoek komen. Bij de buurvrouw. Op het dak van haar tuinhuis.

Op de ijzeren golfplaat staat een tobbe met een houten plank: de groeven die ze met hun zakmessen hebben uitgesneden, maken er een echt wasbord van. Het (niet zo propere) linnen hangt tussen de takken aan een draad te drogen. Beneden heeft de boer net het land geploegd, zijn oogst is naar boven getakeld. Nu mag ik iets bestellen uit de modderkeuken: brood met rozijnen, taart met rozijnen of koekjes met rozijnen. In ruil voor twee zilveren muntstukken.

Ik blijf een paar uren plakken. In de zon, op de ligzetel bovenop het kippenhok. Voor een keer niet zelf in de weer, maar aan het genieten van de bedrijvigheid in 'De Wilgenhut'.

Hopelijk bestaan ze daar ook, scharrelkinderen. Terug thuis is het alsof ze mijn gedachten leest. 'Hoe vraag je in het Vietnamees of die of die thuis is?' Ik weet het niet, vertel haar alvast hoe ze dat in het Engels of Frans moet vragen.

Als ze allebei in bed liggen, hun knieën nog een beetje ruw en vuil, zoek ik op satellietbeelden naar de wijk met de rommeligste tuinen.