vrijdag 13 april 2018

Goodnight Saigon

Ik pak dozen in, heel veel dozen. Met Classics 1000 op de achtergrond. Iemand noemde de voorbije week van radio 1 'een feest van de herkenning'. Ik verbaas me zelf ook over hoeveel herinneringen ik heb bij al die nummers uit de recente muziekgeschiedenis. 'Dat liedje leerde ik op taalkamp. En dat zongen wij op tweedaagse. Toen was ik verliefd. Toen had ik liefdesverdriet. En herexamens. Oh ja, die autorit. Die fuif. Die zomer.' Hebt U dat ook?

Op nummer 485 staat Goodnight Saigon, een klassieker waarbij ik tot nog toe geen enkele connotatie had. Maar het zal U niet verbazen, mijn hoofd zit vol Vietnam. Middenin het inpakken val ik stil. Nummer 485. Billy Joel zingt over de oorlog daar. 'And it was dark.' 



Allerliefste en ik hebben het er al over gehad. We willen de kinderen inlichten. Maar hoe vertellen we over die oorlog? En wat precies? Als ze in bed liggen, kijken wij beneden naar The Vietnam War, de reeks die momenteel op Canvas loopt. Het is - zoals altijd - een gruwelijke oorlog. They all went down together.

Toch kunnen we de kinderen er maar beter over vertellen. Want nog voor het vertrek vangen ze hier al een en ander op. Soms vragen familie en buren die zich die periode herinneren of alles daar nu veilig is. Sommigen weten zelfs waar Da Nang ligt: op de vroegere demarcatielijn. Wat zullen de kinderen ter plekke dan niet horen? We moéten de kinderen erover vertellen. Maar hoeveel? Wat wanneer? En hoe?

Nummer 485 krijg ik voorlopig niet uit mijn hoofd.
    

2 opmerkingen:

  1. Toen ik in Vietnam was, ben ik de oorlog anders gaan zien. Ik kende het van de series en de documentaires, Charlie en wat je maar wil. Maar dat verhaal klinkt anders in Vietnam, zij hebben die oorlog gewonnen, en ze wonnen eerder van de Fransen. We bezochten zelfs een soort van Bokrijk waar je in de gangen kon kruipen, allez, in gangen die ze wat aangepast hadden voor Westerse toeristen, en we kregen er een sappige uitleg over de verschillende vallen die ze hadden om die Amerikanen te overmannen. De gids lachte luid bij de schrik op onze gezichten.
    Ze zijn niet blind voor de gevolgen van het gif en zo, want die zijn immens, maar ze hebben die fierheid in zich, ik kan het moeilijk anders uitleggen. Het was best confronterend, ook op andere vlakken. Ze hebben het ook over the American war, trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank zij jou heb ik er ondertussen eens opgelet: in die documentaire reeks zit inderdaad een Vietcong strijder die telkens met veel plezier lijkt te vertellen over deze of gene slag die ze gewonnen hebben. Dank je wel, ik denk dat we het nu wat minder beladen aan de kinderen kunnen vertellen. En dat Bokrijk, daar ben ik nu wel benieuwd naar. ;-)

      Verwijderen