24 uur in een appartement. Een jong koppel met een baby. Tienermeisjes die het leven giechelend tegemoet zouden moeten treden. Een jongen die van zijn opa houdt. Een moeder die alleen maar het huishouden wil bestieren. Een huishoudster die brood en liefde op de plank wil.
Maar in plaats daarvan zitten ze als ratten in de val. Net als de soldaten honderd jaar geleden. Nog steeds voelt het in die loopgraven beklemmend, stel je dan 24 uur in een appartement in Syrië voor. In gedachten riep ik de hele tijd naar het scherm:
Ga daar weg.
Alstublieft, als ge kunt...
Ga daar weg!
GA DAAR WEG!
U moet gaan kijken. En regisseur Philippe Van Leeuw zijn werk laten doen. In interviews herhaalt hij steeds opnieuw dat hij geen politiek standpunt wil innemen. Het gaat niet om wie er in dit conflict gelijk heeft. Het enige wat hij vraagt, is begrip voor mensen die zulke situaties ontvluchten.
En dan, als die film er ook bij U inhakt, surf dan naar de 11.11.11. campagne Allemaal Mensen. Lees de verhalen en doe een gulle gift. Alstublieft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten