Via het internet kregen we ideeën om alles zo echt mogelijk te laten lijken. Politielint op de plaats van het delict. Bloedsporen op een douchegordijn. Tape in de vorm van een lichaam. Soms leek het wel heel echt, allemaal.
'Liever geen moord, mama. Doe maar gewoon een diefstal. Anders gaan we daarna niet meer kunnen slapen.'
En ze maakte toch nog een heel spannende uitnodiging met vingerafdrukken en een zegel. 'Trek je beste speurneuskleren aan.' Ik wist niet eens dat dat bestond. Maar hemd aan en hoed op, oud horloge aan een ketting en vergrootglas op zak, wijde cape en vintage valies in de hand: zo belden ze aan de deur. Net als vorig jaar in vol ornaat. Klaar om codes te kraken, getuigen te ondervragen, sporen te zoeken... Het mysterie op te lossen.
En als U nu denkt 'gewoon Cluedo', dan onderschat U mijn politiepartner en ik schromelijk. We gaven wel aanwijzingen, maar niet zomaar. Verschillende onderdelen vroegen om specifieke recherche.
Wanneer? Een combinatie van sluipspel en 1-2-3-piano liep als een rode draad door de avond. Bij elke overwinning konden ze een optie elimineren. De diefstal gebeurde niet 's nachts, niet terwijl de jarige onder de douche stond en al helemaal niet tijdens de Franse les.
Wie? En hoe? Met hun zaklampen gingen ze op zoek naar reflecterende letters in het park. In het donker verzamelden ze alles wat weerkaatste, goed voor het oplossen van twee kruiswoordraadsels.
Wat is er gestolen? Vierentwintig tekens volgens het geheimschrift 'varkenshok'. Google dat maar eens en bedenk er nog bij dat ik daarvan mijn eigen versie heb. En toch ontcijferden ze alles!
Waar? Samen op stap met de GPS, in elke U-bocht een puzzelstuk. Alle puzzelstukken bij elkaar vormen een plattegrond, met de buit pal op het kruisje.
Wat ik daar nu zo heerlijk aan vind? Behalve dat ik me nog eens mag verkleden en in het donker buitenspelen? Het speelse enthousiasme van dat groepje vrienden van haar. Ze gaan ervoor: rennen, sluipen, zoeken en denken vol overgave.
Tot ze ontdekken dat haar jongere broer het ontbijt met een bulldozer gestolen heeft. Dan wordt het spel relatief, lachen ze heel hard. 'Serieus? Moeten we daarvoor op onderzoek!?' En de ondertoon is niet 'zo stom', ze zien de humor van zo'n klein delict. 'Typisch Lukas! En dan nog op het moment dat Jana haar gaatjes laat schieten!' Waarna ze de puzzelstukken haastig bij elkaar leggen en om ter eerst naar de slaapzolder stormen, want daar ligt de buit.
Tien minuten later lagen ze in hun bed, zeven matrassen naast elkaar. Nog tien minuten later in slaap. Ook al is het geen moord en 'maar' een diefstal, de spanning van zo'n whodunit blijkt vooralsnog vermoeiend genoeg.
maar zeg, wat hebben jullie dat weer fantastisch georganiseerd!
BeantwoordenVerwijderen