(d)oor(b)oor(d)

Bericht van haar meter. En ik wist meteen: 't is gebeurd! Gaatjes in haar oorlellen, klaar voor oorbellen. Want tien. Tiener. In haar eigen jaartelling nooit meer een getal met maar één cijfer. Daar mag wat symboliek mij. Met haar meter naar het schietkraam. Twee gaatjes AUB.

Samen met het gecodeerde bericht kreeg ik ook nog een foto doorgestuurd. Knalrode oren en stralende ogen. Zo gaat het de laatste tijd wel vaker. Het ene moment is ze al zo groot, zo wereldwijs. Het andere moment speels en kinderlijk blij. En bij momenten alles tegelijk.

Zo tussen klein en groot is het soms ook een beetje moeilijk. Het zal de komende jaren nog wel vaker gebeuren: dat ze haar natte vinger in de lucht moet steken om te voelen waar de wind vandaan komt en dan proberen haar voeten stevig in de grond te planten om niet omver te waaien.


Zoals die keer op vakantie.
Afstappen bij de waterkant.
Spelen.
De wind voelen.
Je spel draaien.
Verder doen.

* Ik wens het je, dochter-mijn, alle komende jaren. *