Ik spreid mijn 'vrije dag' namelijk van maandag tot vrijdag. Maak zo mijn eigen schoolbel-uurrooster. Wacht, ik zet het hieronder even uit. Met dank aan Yast, een gratis programma waarmee ik thuis en elders mijn versnipperde werktijd bij hou.
Met bovenstaande tijdsblokken kom ik aan de uren die ik officieel moet presteren. Jawel, binnen mijn 4/5e geen vaste dag voor huishouden, boodschappen, sport of andere. Die dingen moet ik combineren met de aanwezigheid en hobby's van de kinderen. Lees: duizend ballen in de lucht houden. Op het werk is het dan weer hard doorwerken om alles binnen die luttele uren rond te krijgen. Tijd voor mezelf zit er dus niet echt bij.
Tegelijk ben ik ongelooflijk content met mijn 4/5e. Want in praktijk zien mijn weken er zo uit.
Of zo.
Bijna elke week is er een lange werkdag. De kinderen blijven dan in de studie op school. Soms schrijf ik 's avonds nog wat verder aan een tekst. Als er woensdagnamiddag een grootouder vrij is, doe ik meestal ook door. En op het einde van de week vul ik steevast mijn excelleke aan.
- Eerste kolom: nummer van de week
- Tweede kolom: totaal aantal uren gewerkt volgens Yast
- Derde kolom: het verschil met 30,4 ofte mijn officiële tijd
Helemaal onderaan de derde kolom staat mijn totale aantal overuren. Meestal is de balans positief, ik werk doordeweeks vaak meer dan 30 uren. En wat ik de ene week teveel werk, spendeer ik op een ander moment aan mijn gezin. Een uurtje hier, een paar dagen daar. Het is hét voordeel van registreren: zonder schuldgevoel tijd stelen.
Dan ga ik zwemmen met de school. Ik leg die tandartsafspraak overdag. Doe tussendoor nog snel even boodschappen. Blijf een beetje langer plakken in de klaskring. Of ik overbrug alweer een schoolvakantie. Tijd puur voor mezelf is dat dus niet.
Tegelijk zou ik niets anders meer willen dan zo'n flexibele - of eerder chaotische - 4/5e. Want ik haal de kinderen dus óók nog eens vaak om vier uur van school. En als we dan in de winter thuiskomen en eerst samen een tas soep drinken, of in de zomer speelvriendjes meenemen en in het park een ijsje eten, weet ik het wel zeker. Dertig uren per week werken levert geen tijdswinst op puur voor mezelf, maar ik geniet er wel van.
U gun ik dat ook. Eigenlijk zou de 30-uren-werkweek de norm moeten worden. In sommige landen is dat zelfs al het doorsnee ritme. Hier moet dat toch ook lukken?
**************
Dit is nummer acht. Nummer zeven is gênant. Nummer zes maakt nieuwsgierig (en is tegelijk een oproep). Nummer vijf linkt naar zeventien schrijfsels. In nummer vier ontdek je een straffe madam. Nummer drie gaat over ontbijten. Met nummer twee kijk je zo binnen in mijn bureau. In nummer één schrijf ik over de laatste keer. Hoe het allemaal begon, met dat project blogboek, lees je hier en daar.
Ik werk ook 4/5 en alle dagen. Beetje zoals bij jou, maar dan van 9-15u30 en op woensdag wel tot 18u. Bij mij weinig flexibel eigenlijk, hoewel dat nu wel meer zo wordt. Ik had in het begin ook echt zoiets van: zelf heb ik er niks aan, maar Aaron wel, hij had mij echt nodig als ie op 2,5 naar school ging. Om 15u30 was de pijp uit. Nu is dat al beter, blijft ie soms liever in de opvang, of doet 'kaboutersport' op school. Het is ook vaak tegen de klok werken om tegen 15u30 mijn werk rond te krijgen, dat vind ik stresserend, maar al bij al ben ik ook heel blij dat ik het zo kan doen. Mijn man zegt soms dat het toch beter zou zijn om de 4/5 in 1 dag te nemen, en ja, da's verleidelijk, maar dan zie ik echt niet in hoe ik gezond eten op tafel zou zetten elke dag (lukte me niet meer toen ik voltijds werkte met kind en baby) én ze ook nog op tijd in bed te krijgen. En inderdaad, in de zomer kan het wel eens zaaaalig zijn om na school een mama tegen te komen van een klasgenootje die dan zegt: "er staan fruit en emmers water klaar, zin om af te komen." Dat soort van spontane ontmoetingen, daar kan ik toch zo'n deugd van hebben!
BeantwoordenVerwijderenSoms denk ik dat zo'n vast schema me ook wat meer gemoedsrust zou kunnen geven. Andere dagen ben ik heel blij met die flexibiliteit. Maar het leukste is inderdaad wanneer de school uit is en wij samen thuis. Ik kan daar net zo hard van genieten als jij.
BeantwoordenVerwijderenOh, herkenbaar...maar het voelt voor mij zó als een verantwoording en dat maakt me wat droevig. Hoe je je dagen en weken indeelt en hoeveel tijd er voor jezelf/kinderen/anderen overblijft, is toch gewoon jouw zaak. Anderen hoeven zich daar niet mee te bemoeien... Ik heb het geprobeerd, altijd gedaan trouwens, om alles rond te krijgen en 100% te blijven werken (that is: 100% betaald, 150% werk - minimum) en kon m'n hoofd niet meer boven water houden: crash, boom, bang. Ik wens je een goed georganiseerde week toe, met alle activiteiten die je naast het werken ook nog kan en wil doen, én met voldoende tijd voor jezelf. Veel liefs, Lies (gitaneblog.com)
BeantwoordenVerwijderenHé, het verrast me dat je dit leest als een verantwoording. Maar misschien is het wel een beetje zo. Ik registreer mijn werktijd als een soort bescherming voor mezelf om tijdens de officiële werktijd ook véél vrije tijd te kunnen opnemen. Het is op zich al een godsgeschenk dat dat kan, veel werkgevers zijn minder flexibel als de mijne. Dat ik dat dan een beetje moet bijhouden en uitleggen, om te tonen dat het klopt, vind ik niet zo erg eigenlijk. Want dat probeer ik dus wél te bewaken: dat 80% in the end ook echt 80% is. Ik zou nooit 100% laat staan 150% kunnen werken. Ik wens je nu veel goede rust toe. Oplaadtijd. Liefs terug, Ellen.
Verwijderen