When in Rome...

Eerlijk gezegd, in Rome kun je weinig als de Romeinen doen. Ik denk niet dat zij in vier dagen tijd de Sint-Pietersbasiliek binnenwippen, het Colosseum bezoeken, naar het Panteon gaan kijken, een spring-op-spring-af bus nemen, de Trevi fontein bewonderen.

Alleen op zondag 1 november zagen we een hele hoop echte Romeinen. Tijdens Corsa dei Santi, de jaarlijkse Allerheiligenloop die vertrekt vanaf het Sint-Pietersplein. Het tweede parcours, bedoeld voor de amateur-liefhebbers, is het kortste maar ook het charmantste: buggy's en rolstoelen, hondjes en hele families met een rugnummer. Op de achtergrond 's werelds beroemdste basiliek, het had iets.

De dagen nadien zagen we de Romeinen enkel nog op scooters en in van die piepkleine autootjes. Kinderen konden we niet spotten, die hadden blijkbaar geen vakantie. Eén keer passeerden we tijdens onze omzwervingen een goed verborgen schoolpoort waar een aantal ouders stonden de wachten op het einde van de dag. Eén keer konden we binnengluren door de ramen van een kinderopvang. De kinderen die we wél zagen deden net als de onze van citytrip. Vreemd genoeg waren het er niet eens zoveel. Rome is nochtans de ideale gezinsbestemming.





1) Je kunt er elke dag een ijsje eten. 2) Italianen zijn héél kindvriendelijk. Zolang je kinderen maar proper zijn en beleefd. We veegden dus constant hun snoeten af en peperden hen stevig in wanneer ze verondersteld werden grazie en ciao te zeggen. En 3) ik zei het toch al? Er is zoveel te zien! 

Daarom namen wij de eerste twee dagen zo'n hop-on hop-off bus. Eerst eens rondkijken, dan beslissen waar we wilden landen. Er zijn verschillende firma's, wij kozen Roma Cristiani, de gele bus: hij is de goedkoopste (heeft ook een iets kleinere toer) en - dat vooral - gratis voor kinderen. Sommige mensen zijn er niet tevreden over, maar wij ondervonden geen enkel probleem. 

Nadien deden we alle klassiekers: geen enkel museum, wel veel kerken en archeologische sites. Daarmee vulden we op ons gemak vier volle dagen. Er was ruimte voor het ritme van de kinderen, maar niettemin: een goed gevuld programma en elke avond vermoeide benen. Wees gerust, ik bespaar U het volledige verslag, hierbij slechts een handvol tips die we doorkregen van anderen en/of zelf ondervonden.


Het Vaticaan, of course. Alleen al het idee van een apart landje in een stad, fascineerde de kinderen. We wandelden dus eerst langs de muren en poorten, voor we naar het Sint-Pietersplein trokken. Het Vaticaans museum met de beruchte Sixtijnse kapel sloegen we over. Schande, ik weet het. Maar dat museum is naar het schijnt zo groot, en die kapel maar een klein onderdeel. De kinderen zouden alleen al van dat museum zo pompaf zijn dat wij ze niet meer mee zouden krijgen in de basiliek zelf. En die wilde ik absoluut zien.

(Als je toch het Vaticaans museum aandoet, kun je in de Sixtijnes kapel naar het schijnt best doen alsof je bij een gegidste groep hoort. Volg die groep naar de rechter uitgang (individuen gaan links) en neem zo de shortcut naar de basiliek. Anders moet je weer aanschuiven van voor af aan.)

Als je enkel de basiliek bezoekt, arriveer best voor 9 uur 's morgens, dan zijn de wachtrijen nog niet te lang. Eenmaal binnen is het mooi. Heel mooi. Al die schilderijen, die beelden. De Pieta van Michelangelo, ik zeg maar iets. Wij wisten dat je de basiliek beter niet op woensdag bezoekt, dan is er dienst. Dus gingen we dinsdag en zie, er was ook een dienst. Met bisschoppen! Tenminste, ik denk dat het bisschoppen waren. Ze droegen een witte mijter en de fans fotografeerden gretig.

Tip: koop een kaartje voor de koepel. Vandaar heb je niet alleen uitzicht op het altaar en het misaal beneden (een deel dat niet toegankelijk is voor het publiek), je zit bovendien met je neus op de tekeningen. En kijk nu! Die bestaan uit mozaïeken, sommige steentjes zijn echt goud. Je staat zo dicht bij die reuzegrote engelen dat je hun tenen kunt kriebelen. Daarna ga je nog hoger in de koepel - tussen scheve muren tot bijna helemaal bovenaan. Van daaruit heb je een prachtig zicht op Rome en kun je gluren naar de moestuin en de zwemvijver van de paus.

Ultieme tip: vertel een Zwitserse wacht in je allerbeste Frans dat je uit België komt en vraag of je het Belgische kerkhof mag bezoeken. Zo raak je binnen de muren van Vaticaanstad en kom je - na de drukte van de basiliek - ook nog eens terecht in een oase van rust. Prachtig ingetogen plekje.

Veel kleiner dan de basiliek maar een echte aanrader - ook zonder kinderen - is de kerk van Sint Ignacio. Een kerk vol optisch bedrog, de Da Vinci code valt erbij in het niets. De koepel springt het meest in het oog: een plat geval dat door schildertruucen diepte krijgt. Op de drie onderstaande foto's ziet U nog meer van die spielereien. Het rode gewaad dat zogezegd uit het schilderij valt, de vingers die voorbij het raamkozijn reiken, de geschilderde engelkopjes die gebeeldhouwd lijken.

Goed, we deden nog meer kerken, maar in dit verslag so far voor het Christendom, tijd voor de oude Romeinen. Ook voor de kinderen kwamen die pas op het laatste. Dus hup, naar de archeologische site van het Forum Romanum, en dan door naar het Colloseum. Tip: koop je ticket aan de ingang van dat Forum Romanum, er staat meestal een vrij korte rij en nadien hoef je niet meer aanschuiven in de lange rij voor het Colloseum. 

Bovendien, als je het in die volgorde doet blijven kinderen tot het einde gemotiveerd. Niet dat ze dat Forum Romanum slecht vonden, hoor. Ook al kunnen ze zich niet veel voorstellen bij Vestaalse maagden, die grote imposante zuilen waar vroeger markten, beurzen, enzovoort zouden gestaan hebben, spreken tot de verbeelding. Maar toch. Hun verbeelding werd duidelijk nog meer geprikkeld in het Colosseum. Wat hadden ze daar naar uitgekeken. En wat was het indrukwekkend inderdaad! De panelen in de gesloten gangen met een woordje uitleg over hoe de gladiatoren en decorstukken (wilde dieren, palmbomen) vanuit de kelders met kabels en liftsystemen werden opgetrokken tot in de arena, mag je niet overslaan. Het maakt het nog boeiender. (En verderop, iets voorbij het Colosseum, de barakken van de gladiatoren. Muurtjes in het gras.) 

Bij wijze van uitsmijter nog een paar hedendaagse tips. Eet elke dag een ijsje.



Koop in de voormiddag op Campo di Fiori een beetje pecorino kaas, zongedroogde tomaten, olijfjes, een beker fruit en alles wat goesting doet krijgen. Wandel nog een paar straten verder, koop brood en platte pizza bij een bakker. Wandel nog een beetje verder en eet alles op aan de Plaza Navona. (En zorg dat je wat tijd en kleingeld op zak hebt voor de straatartiesten aldaar.)

Een andere leuke picknickplek ligt aan de rand van de archeologische site bij de zuil van Trajanus, schuin tegenover het Forum Romanum.




Ga naar het park bij Villa Borghese, meer bepaald de tuinen van Pincio en huur daar een fietskarretje (met elektrische aandrijving). Dolle pret, prachtig park. En de waterklok zijn we op vaag van Lukas zeker zeven keer gepasseerd. 

Maar wat U ook doet, boek bij Samir. Ook al lijkt het niet zo op de foto's, dat appartement is ruim genoeg voor vier. (Enkel het keukentje is een beetje gepropt in de gang naar de badkamer.) De ligging is uitstekend: vlakbij de Sint-Pietersbasiliek, in een tegelijk rustig en levendig straatje. En Samir staat steeds paraat met busschema's, treinuren, enzovoort. Dat je in zo'n appartement 's avonds ook gewoon "thuis" kunt eten, is zeker met kinderen soms wel een voordeel. Zo pompaf dat een restaurant alleen maar lastig is. Dus gingen wij om de hoek naar een bio-supermarktje. En toch! Ook twee keer naar een restaurantje waar ook echte Romeinen kwamen - vaste klanten, altijd een goed signaal. Bestel daar gefrituurde artisjokken, een heerijk joods gerecht dat door Rome geadopteerd werd en verrassend lekker smaakt. 

Alle andere tips vindt U in een reisgids.