Teletijdmachine

Bijzonder daar in Rome is ook hoe verschillende grote tijdperken uit de Westerse geschiedenis door elkaar vloeien, ter plekke lijken te versmelten. Soms slordig nonchalant. Een restje aquaduct tegen de zijbeuk van een kerk. Een stukje stadsmuur met Mariakapel. Een stadspoort als bushalte. Alsof het niet uitmaakt wie wat wanneer gedaan / geloofd / gebouwd / gedacht heeft. Het Pantheon met zijn mix aan Romeinse en Christelijke elementen bijvoorbeeld. Idem voor de Trevi fontein. Paus Clemens XII gaf amper driehonderd jaar geleden opdracht om Apollo af te beelden! Hoe is dat in godsnaam kunnen gebeuren?

De Trevi fontein dus, waar het volk zelfs stond te dringen toen er géén water in stond. Toen we te horen kregen dat de fontein weer stroomde, gingen we nog eens terug. Centje gooien, dat betekent dat alvast Jana nog eens naar deze stad weerkeert.

Ik wil graag weer mee. De Spaanse trappen zijn dan hopelijk gerestaureerd. We kunnen een kaartje voor de Catacomben kopen en welaan, misschien ook nog voor de Sixtijnse kapel in het Vaticaan.

Voor Lukas moeten we zeker nog eens terugkeren. Romulus en Remus zagen we op elke vuilbak, elke krantenkiosk - maar het echte standbeeld nog niet. Bovendien kan hij dan nog een keer het parcours volgen van prachtig ingelegde kerkvloeren, tikkertje en Twister spelen op de Romeinse heirwegen.

Bijzonder (en) mooi, die mengelmoes van tijden en stijlen.