woensdag 9 september 2015

Natgeregend en zongedroogd

Alsof ik het over tomaten voor bij het aperitief heb. Terwijl: wij gingen op fietsvakantie in België en het weer was... typisch Belgisch. Wisselend bewolkt met buien, kans op opklaringen. Dus werden wij natgeregend en weer zongedroogd. Maar ook altijd weer natgeregend. (En uiteindelijk weer zongedroogd.)


De zonnige, eerder bewolkte of ook gewoon doornatte dagen haalt U er zo uit. Staan we er op in T-shirt of regenjas? Gek genoeg zijn er ook foto's waarop wij iets luchtigs dragen en de kinderen een dikke trui. Dat komt: wie de grootste inspanning levert, heeft het al snel te warm.













En een inspanning is het zeker: kilometers afleggen en onderweg kamperen. Maar al bij al beviel die formule me. Op het ritme van een fiets trekt het landschap niet te snel en ook niet te traag voorbij. Vlaktes, heuvels, dorpjes. Al trappend veranderen de vergezichten vanzelf.  

Het kamperen maakte het extra avontuurlijk. Een stevige meerdaagse bergtocht, dat zou ik graag nog eens doen. Maar hun benen zijn nog te kort en een fietsvakantie komt dicht in de buurt. Samen met de kinderen een gezonde dosis ontberingen overwinnen. Hen met nauwelijks verholen trots vertellen wat voor dappere helden ze zijn. En na de inspanningen in de natuur, ontspannen in de natuur. Genieten van het buiten leven, de lucht, het mooie licht. Een bergpas oversteken zou misschien een andere achtergrond opleveren, maar niet zo'n heel erg ander gevoel. 









Maar wat mij echt gelukkig maakte en op het gevaar af als de Bond Zonder Naam te klinken: zo'n schone bende dat wij zijn. Die minimale ontberingen? Die doorstaan wij. Niet moeiteloos, maar wel als een team. Onze combinatie was complementair, zowel qua taakverdeling als moraal. Terwijl Allerliefste op het gasstelletje een eenpansgerecht kookte, schudde ik matjes en slaapzakken in de tent. Toen bij de weersvoorspellingen de moed in mijn zeiknatte schoenen zakte, berekende hij - pas évident! - een andere fietsroute. Zat hij even op zijn tandvlees, dan zette ik hem uit de wind. Enzovoort. 

Om over de kinderen nog maar te zwijgen. De aanmoedigingen die Jana zong: 'alleeeez mama, je ku-unt het', de bil- en rugmassage die ze mij vanaf het kinderstoeltje gaf wanneer Lukas even de aanhangfiets nam. De fietstassen wogen nog steeds even zwaar, de helling bleef steil en mijn longen en hart stonden nog altijd op ontploffen, maar het hielp. Net als het zonnetje dat Lukas te allen tijde gebleven is. Met zijn grappige commentaren en zijn waaromvragen. Midden in een regenbui die echt de druppel teveel was: 'Waarom heeft water geen kleur?' Toen moest ik willens nillens glimlachen. 


En dat ze in mijn team hun plan kunnen trekken, dat ook. Toilet zoeken in een onbekend restaurant, iemand vragen om de drinkfles bij te vullen, alleen naar het sanitair blok op een camping, fietszadel op de juiste hoogte zetten, afwassen aan de pomp ... De grootste groeischeut in zelfstandigheid was die keer dat we in een dorpje gingen rondvragen of we onze tent ergens in een tuin mochten zetten. We werden links en rechts doorverwezen, ik sloeg al een beetje in paniek maar wilde hen niets laten merken. Zij hielden er het volle vertrouwen in.

En jawel, na vijf keer 'probeer daar eens' lukte het. We belandden in het vakantiehuis van een Brusselse familie, mochten tussen de grootouders en kleinkinderen aanschuiven aan tafel. In de tuin een zwembad en trampoline, op jeep-afstand een oude boomgaard waar we tussen de paarden mee kersen mochten plukken. Hoe onze kinderen onmiddellijk vriendjes maakten, alles meededen zonder een woord van hun Frans te begrijpen, zich los werkten: stapten zorgeloos in de jeep naar de boomgaard, hun ouders zouden op één of andere manier wel achter komen. Heerlijk om te zien hoe groot hun geloof in de wereld is, de meeste mensen zijn vriendelijk en je kunt altijd alles vragen.  




Maar wat ik misschien nog het liefste zag gebeuren: die twee samen. 

16 opmerkingen:

  1. Oh wat mooi! Waar zijn jullie overal gaan fietsen?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hartverwarmend
    waarom heeft water geen kleur? Da's potverdorie een goede vraag!
    We zijn nog niet aan de waarom-vragen. Ben eens benieuwd wat dat gaat geven.
    Maar ik las eens ergens dat als een kind dat vraagt, ze gewoon wat meer willen weten over het onderwerp. Dat je gewoon meer kunt beginnen vertellen erover, zonder per sé exact de waarom-vraag te beantwoorden... Is dat zo?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aha, da's een goeie van die waarom-vragen. Ik ga het eens vragen aan mijn collega-pedagogen, maar bij mijn kinderen werkt het inderdaad om gewoon wat te vertellen. Soms roepen ze wel eens dat mijn antwoord niet goed is.

      Waarom rijdt een auto?
      Ik leg dan uit dat die ergens moet zijn.
      Maar neen, hoe komt het dat die auto rijdt!?
      Dan vertel ik iets over de motor.

      Maar heel vaak kaats ik de bal ook terug.
      Wat denk jij?
      Of ik zeg dat we het moeten opzoeken.
      Dat het een interessante vraag is voor in de klas.
      Of dat we het aan iemand moeten vragen (bijvoorbeeld een garagist die we kennen ofzo).

      Truucen van de foor.

      Verwijderen
  3. Tijdens onze fietsvakantie in 2011 regende het ook heel veel, maar voor mij was het een onvergetelijke ervaring. Ik heb toen zoveel moois gezien in eigen land.
    Eén keer hebben we wel een taxi moeten bellen. We konden onze fietsen stallen bij een vriendelijke meneer en overnachten in een B&B. Doornat en koud was het . 14 graden in juli. De hele dag regen gehad. Toen heb ik geweend.
    We hebben ook vele mooie momenten gehad, maar man wou dit nooit meer. Hij wou een goed bed en luxe vooral. Ik zou het wel zo opnieuw doen !
    Maar het zal alleen zijn want de man wil niet meer mee.
    Boerderijvakantie in een tent gaat nog net :-).
    Ons kindjes vonden dat ook wel super trouwens. Vooral de overzet op de leie. Zelf trekken en daar ook eten en buiten plassen. We hebben ook eens overnacht in een Yurt. Over die nacht spreken we toch wel nog vaak.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Meen je dat, deed jij met je groot gezin een fietsvakantie?! Dat vind ik pas avontuurlijk. Als je dan ook nog pech hebt met het weer, is het moeilijk om in die formule te blijven geloven, hé. Wij hebben op een bepaald punt ook gedacht gewoon terug naar huis te gaan, we vonden het niet meer te doen. En zie nu, nu zijn we helemaal overtuigd. (Al gaan we volgende keer wel voor een warme bestemming, denk ik.)

      Een boerderijvakantie in een tent, dat lijkt me ook wel mooi.
      En dan van die Yurt lijkt me heel speciaal. Heb je daar nog een adres van?

      Verwijderen
    2. We deden het niet met het hele gezin, maar met vier kleine kinderen. We hielden het 'maar' vijf dagen vol :-). Toen zijn we van in Merelbeke naar huis gefietst (toen nog Dendermonde).

      Een boerderijvakantie in een tent is echt zeer leuk met kleine kinderen. Je vindt ze vooral veel in Nederland.
      De Yurt was in Geraardsbergen/Viane. www.hofterwilgen.be . Daar bleven we één nacht.

      Verwijderen
    3. Merci voor de tip. Ik heb het opgeslagen!

      Verwijderen
  4. Oh zeg, wat een mooi verslagje. Heerlijk genoten van de foto's. De liefde voor elkaar spat er wel af he.
    Spannend dat jullie op die manier reizen. Lijkt me een enorm avontuur om telkens weer een slaapplaats te vinden. Dat jullie zo mochten mee helpen was echt wel een treffer.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel. Ik moest een beetje blozen bij dat van die liefde.

      Daar met die kersenboomgaard was het alleszins de max. Tevoren had een vriendin gezegd dat zij dat heel vaak doet. Ze gaat met haar gezin overal aanbellen, net zoals ze indertijd slaapplaatsen zocht voor de scouts. Ik deed dat ook bij de scouts, maar kon niet geloven dat dat nu nog zou werken. Wel dus.

      Verwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een heerlijk reisverslag is dit! Het lijkt wel of wij -over jullie schouder- mee kunnen nagenieten van jullie avontuur. En ook: respect hoor: knap gefietst

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben er stiekem ook heel trots op: dat we het volgehouden hebben, en op dit verslag. ;-) Merci voor de mooie complimenten.

      Verwijderen
  7. Mooi, de foto's en het verhaal! Jullie kindjes zien er zo gelukkig uit, seg!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha. Ze hebben een prachtige jeugd en vinden dat heel normaal. Rotverwend, ik zeg het je! ;-)

      Verwijderen