maandag 29 juni 2015

Co-sleeping

Samen slapen. Ik doe dat graag, met die ene naast mij in het dubbel bed. 

Mijn kinderen doen dat ook graag. Liggen nog steeds op één kamer. Kruipen sommige nachten nog dichter bij elkaar. Als broer of zus elders logeert, legt de ander zich op een matrasje aan ons voeteneinde. We doen in huis regelmatig een beddendans, niemand hier slaapt graag alleen. 

't Is misschien omdat we hen in hun babytijd iedere nacht dicht bij ons hielden? Of omdat het gewoon heel natuurlijk is om de warmte van een ander lijf te willen voelen, de geluiden van een ander ademend wezen te willen horen? Als een soort geruststelling voor het onderbewuste? 

Sinds kort passen mijn kinderen dat principe zelfs toe op hun poppen.


Lukas ziet zijn auto-op-batterijen en zijn babybroertje graag. Hij kust ze alle twee goedenacht en geeft een streeltje. De auto mag bij het speelgoed blijven staan, maar babypop voelt zich volgens Lukas 's nachts alleen maar goed bij hem in bed. 

Als hij tussen ons komt slapen, is dat inclusief babypop, poppenkussen en poppendeken. Ik zeg het U: plastic vingers in je oog zijn helemaal anders dan een babyhandje dat aan jouw gezicht komt wriemelen. 

Jana organiseert dan weer graag kampen, huizen, nesten. Dat van haar knuffel moet 's nachts dicht bij haar. Op een slapeloze avond knoopte ze een constructie die ik pas 's nachts bij de laatste zoen zag. 

Toch een beetje verschieten hoor, in het donker.

Dat de kinderen de laatste tijd op die manier voor hun poppen en knuffels zorgen, is voor mij het schoonste bewijs. Samen slapen is een universele behoefte. 

* Voor mijn zus die nu het schoonste beroep ter wereld heeft. Proficiat met je diploma vroedkunde! En de eerste prijs voor je bachelorproef! Ruik voor mij eens goed aan die pasgeboren baby's. * 
   

9 opmerkingen:

  1. Ja lap, tranen natuurlijk! Mijn hart gloeit... En Jana en Lukas: hoe gezond kunnen ze zijn? Zoen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Precies. Wij denken er het hetzelfde over, hé? Hoe vallen de eerste dagen als volwaardig vroedvrouw mee?

      Verwijderen
  2. Héérlijk. Ons Fee heeft tot haar elf maanden zowat elke nacht bij ons geslapen, maar ze startte wel in een eigen bedje. Toen ze doorsliep deed ze dat dan wel in haar bedje, maar dat staat 50 cm van mijn bed. Wanneer ik mijn arm uitstrek kan ik haar aanraken en vaak leggen we haar 's ochtends nog eens bij ons.
    Ook de andere twee kleintjes (2 en 4 jaar) slapen nog in onze buurt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij hebben bij onze baby's steeds de lange zijkant van het spijlenbedje weggehaald en dan zo vastgemaakt aan ons groot bed. Zo lagen ze telkens dicht bij ons - belandden ze in het midden van de nacht vaak tussen ons ;-) - en hadden toch ook een eigen plek. Het is mijn vaste tip voor jonge ouders: pimp dat IKEA-bedje! Hihi.

      Verwijderen
  3. Mijn dochter heeft daar ook sterk behoefte aan, zou zelf ieder weekend iemand uitnodigen om maar niet alleen te hoeven slapen.
    Schattig toch. Zelf ben ik niet zo'n plakker LoL

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Op dezelfde kamer slapen als mijn broer gebeurde bij ons enkel op reis of eens uitzonderlijk tussendoor. Onze knuffel sliep dan weer wel heel dichtbij. Al slaap ik daarom nu niet minder graag dicht bij mijn vriend :-) Maar misschien lag dat bij ons als kinderen ook wel aan het leeftijdsverschil van bijna 4 jaar, waardoor ons slaapritme in het begin te ver uit elkaar lag om op dezelfde kamer te slapen en we het nadien ook zo gewoon waren een eigen kamer te hebben dat we daar wel op gesteld waren.
    En dikke proficiat voor je zus!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Met vier jaar verschil heb je natuurlijk een ander ritme, da's waar. Hier is er bijna drie jaar verschil en de laatste tijd beginnen we dat te voelen: de oudste wil al iets langer opblijven. Gelukkig valt de jongste zo snel als een blok in slaap dat hij het niet merkt wanneer zijn zus een half uurtje later binnensluipt... ;-)

      Verwijderen
  5. :-) deze post had ik gemist ergens... Zeker universeel, en eigenlijk nog maar vrij recent (geschiedkundig) dat we dat niet meer doen he. Toen ik zwanger was van de eerste, wilde ik zo veel mogelijk natuurlijk (thuis bevallen en zo), maar co sleeping leek me een brug te ver. Tot die baby er was. En niet sliep in zijn wiegje en wel bij mij. Wat een gek idee eigenlijk om zo'n klein kind apart te leggen??? Broer en zus slapen hier ook samen, en eigenlijk slapen wij allemaal samen, want de eerste verdieping heeft hier nog geen deuren of gyproc scheidingswanden, dus tussen onze 'kamer' en die van hun staat enkel een kleerkast. Heeft toch zo zijn voordelen dat onze verbouwingen zo traag gaan. Zolang ze klein zijn, hebben we een familiekamer en als ze groter worden, gaan we een verdiep hoger liggen en krijgen zij elk hun kamer, maar wel met schuifwand ertussen. Kunnen ze zelf kiezen samen of apart...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, herkenbaar: onze baby's sliepen ook veel beter naast ons. Wel mooi zeg, hoe jullie huis meegroeit met jullie. En goed idee eigenlijk, van die schuifwand. Jana is nu bijna 9 en begint langzaam te vragen naar haar eigen kamer. Dus, hihi, misschien kun je daarop de timing van de verbouwingen afstemmen?

      Verwijderen