En de winnaar is...

... 'Schaap zoekt schoen'!! Officieel is dat boek nummer twee geworden, maar Lukas kwam na de uitreiking naar mij: 'Jippie, mama, wij hebben met Schaap gewonnen.'

Leer een moeder haar kind kennen! Ik wist wel dat dat boek zijn eigenlijke favoriet was. Al goed dat ik op het slotfeest gekozen had voor een ontmoeting met onder meer schrijfster Eef en tekenares Emma. Lukas was in zijn nopjes. Tekende een schaap met vier schoenen en legde daarna heel precies uit dat het geen schoenen waren maar klompen.

Tijdens het voorlezen, merkte ik opnieuw: hij kent dat verhaal door en door. Wat jammer toch dat het uitverkocht is! Ik had speciaal harde cash gehaald om ter plekke een exemplaar te kopen en te laten signeren. Tevergeefs. Gelukkig had ik wel de twee Nelson-boeken mee waarin Emma Thyssen iets kon tekenen. En ook Mattias De Leeuw heb ik later nog een paar boeken onder de neus geduwd.

Maar ook zonder signeren: dat slotfeest was top! Je kon op voorhand je eigen programma samenstellen met drie tekenaars en/of schrijvers die je wou ontmoeten. Zij lazen voor uit eigen werk en zetten de kinderen daarna met leuke opdrachten aan het tekenen. Zo komt het dat ik nu een Sinterklaas kan tekenen op zijn De Leeuws. Met een stappenplan en een hele lange baard. En dat we Smiths nieuwe werk kennen: Fred het hert kan niet slapen.

Tussen de bezoeken door was er tijd én een doorlopende zoektocht. Alleen al de locatie was wat dat betreft een schot in de roos. Gele briefjes zoeken tussen de guillotines en goedendag-knotsen! Boekenvragen oplossen naast het schietgat van de ridders! En wanneer wij het niet meer wisten, was Lies er om te helpen redeneren. Dan fluisterde ze: 'Vonden de buren de piraten leuk? Neen. Dus met de petitie wilden ze hen wegkrijgen.' En tegen mij: 'Schrijf maar op.'

Ja, het was een bijzonder feestelijke afsluiter van een bijzonder fijn boekenjaar. De winnaar kon er niet bij zijn*, maar dat kon de pret niet drukken. Lezen is cool. Of dat nu met cee oo oo el is of met kaa oo ee el. Dat roepen ze hier allemaal. COOOOOOOOL! Of KOEOEOEL!
En gelijk hebben ze.

Ik mail straks naar Lies. Of ze dit soort vrijwilligerswerk volgend jaar alsjeblief wil verder zetten. Want het was heerlijk om samen met mijn kleintje wat tijd apart te beleven. En dan nog op die manier: met boeken op de schoot en fantasie in het hoofd. Bij Lies in de bib maar ook thuis in de zetel. Tussen ons tweetjes bleven de verhalen het hele jaar door verder leven. En nieuwe mogen er altijd bij.


* Note to self: Dat filmpje zeker nog eens aan Lukas tonen.