'Niet daar plakken, dat is niet schoon!'
'Dat geel gaat vloeken met dat groen en oranje.'
'Het wordt zo schots en scheef!'
'Zou je dat wel zo doen?'
Soms zeg ik die dingen ook luidop. Dan is het voor niemand leuk meer.
'Mama, het is mijn schilderij!'
'Ik maak die robot!'
Gelijk hebben ze. Nu bied ik enkel nog technische ondersteuning, de rest bepalen ze zelf. Het proces is aangenamer, het resultaat nog steeds iets waar ik zelf nooit voor zou kiezen.
Maar uiteindelijk vind ik het wel altijd iets hebben. (En had ik al eens gezegd dat ik probeer te stoppen met suiker en hoe moeilijk dat wel niet is? Zetten ze dit voor mij neus!)
Haha, beetje control freak? ;-)
BeantwoordenVerwijderenEen béétje?! Zeg dat wel. Maar ik geef toe: loslaten voelt steeds beter.
VerwijderenHaha, herkenbaar. "Zou je dat niet beter zo doen?" Ach, we moeten leren van los te laten. Daar zijn we mama's voor. Nu knutsel ik gewoon mee en focus me op mijn eigen werkje. Halverwege wil ze dan vaak wisselen... Ook daarin heb ik moeten leren loslaten en fier zijn omdat ze wou wisselen. Knutselen met kinderen is toch zo leerrijk ;)
BeantwoordenVerwijderenDat had ik dus nooit gedacht: dat knutselen met kinderen mij zo'n spiegel zou voorhouden. Ik ben maar wat blij dat het toch herkenbaar is... ;-)
Verwijderen