Theatraal

De formule was alweer niet zo praktisch - elke dag van half twee tot half vijf. Maar hé, ik wil haar een brede waaier aanbieden en het mocht eens wat anders zijn dan de ateliers van het MSK.

Daarom dus dat ik U hier trots de eindvoorstelling kan presenteren van een Larf! theaterkampje.

Ik stond perplex van het niveau. Eerst zaten ze tien minuten muisstil in een tent te wachten tot het publiek een plaats had gevonden op de tribune. Daarna brachten ze vlot - de één na de ander - een reeks absurde beschouwingen:

'Waw, het is hier groot. Het is hier zo groot dat je kunt rollen en doen! 't Is hier echt groot, zo zalig.' - 'Amai, het is hier klein. Zo klein dat je niet eens kunt rollen! Schuif op met die stinkvoeten van u.'

En meer van dat. Tot ze zichzelf angst voor het nachtmonster aanpraatten. Er kwamen suggestieve slaapzakken uit de tent gekropen. Er was gegil en een wedloop naar stokken. Een dans met zuchten en bewegingen die ook bij Rosas in het repertoire zitten. En moppen van Jantje.

De begeleidster/regisseuse zat bovenaan in het zaaltje, bezig met de techniek. De kinderen, tussen 6 en 8 jaar, speelden alles zonder zichtbare regie-aanwijzingen en zonder haperen. Straf.

Maar wat mij écht overtuigde: tijdens het applaus zag ik haar vanbinnen huppelen.

Waarschijnlijk wordt de krokusvakantie weer erg onpraktisch.