Dus hup, ik met mijn schoonfamilie naar Amsterdam.
We gaan daar een beetje langs het water slenteren, dacht ik, de sfeer proeven. Maar wat een tempo! Op 24 uur tijd deden we van eten en drinken, winkeltjes kijken, musea en kerken bezoeken. Ik som het even op. Stuk voor stuk goede adresjes voor wie rond deze tijd van het jaar naar Amsterdam spoort.
Eten en drinken:
- De Vergulde Gaper. Lichtbruin café met lekkere lunch, ook vegetarische optie. De spinaziesalade kan ik U van harte aanbevelen.
- Zeppos. Zot café verscholen in een piepklein citéstraatje. De leukste plekjes vind je op het overdekte terras, tussen allerlei planten en kitscherige Mariabeeldjes. Hoe het er 's avonds is, tijdens het café chantant, zou ik wel niet weten...
- De Plantage. Unieke en poepchique locatie, overdag zie je de volière van Artis, 's nachts kijk je naar de duizenden lichtjes in de bomen van datzelfde pleintje. De kaart is er uitgekiend maar tegelijk zeer betaalbaar (zowel voor lunch al diner). Ben ik toch wel weer vergeten foto's te nemen!
- Het proeflokaal van brouwerij De Prael. Bijzonder café, gezellig met een niet al te hippe sfeer en toch het gevoel ''t is hier dat we moeten zijn'. Lekker bier, heeft het reisgezelschap me verzekerd. Ikzelf kan U verzekeren: ze hebben daar héél lekkere nacho's met gesmolten kaas (én guacamole! én zure room!).
Bezoeken:
- Het Rijksmuseum. Ik was er nog niet geweest sinds de renovatie. De architecten zijn trouw gebleven aan klassiek marmer, maar gaven er wel een ruime, lichte en moderne twist aan. Het gebouw alleen al is het bezoeken waard. De permanente collectie is uiteraard ook de moeite. Er is werk van Rembrandt, Van Gogh, Mondriaan en Rietveld, om maar een paar grote namen te noemen. Aan het aantal museumgangers voor een schilderij merk je meteen waar de beroemdste stukken hangen. De infofiches bij die schilderijen zijn prefect: kort en krachtig en je ziet meer. De tijdelijke tentoonstelling Modern Times over fotografie is mooi samengesteld. Een beetje nationalistisch misschien (hoewel ik er ook Stefan Vanfleteren zag). *** Papa, de zaal met foto's over het verschil in tussen de Vlaamse en Nederlandse bouwstijl is iets voor jou. ***
- Ons' Lieve Heer op Solder. Onbekend, maar wat een ontdekking! Na de reformatie bouwden de katholieken allerlei schuilkerken. In dit exemplaar op zolder gingen elke zondag zo'n 150 mensen naar de mis. Een plek vol geschiedenis en mystiek, net als toen diep verborgen in de stad. (Als je dan bedenkt hoe bij het Huis van Anne Frank dag en nacht een schier eindeloze rij wachtenden staat. Dat deden we dus niet. Al vind ik wel dat mijn kinderen dat ooit gezien moeten hebben. Net als ik indertijd. Maar dan wordt het een online ticket.)
Winkelen zonder kopen:
- Ik hartje Amsterdam. Ondermeer omdat er buiten de grote winkelstraten overal kleine winkeltjes zijn met een heel ander aanbod dan ik gewoon ben. (Of komt dat omdat ik thuis nooit echt toeristischgewijs tijd neem om te winkelen?) Een winkel met ziekenfondsbrillen (echte!) en verderop (oh contrast!) een etalage met zelfgeprinte juwelen (met zo'n 3D-geval, had ik nog nooit gezien). Onverwacht sprongen we ook even binnen bij een verdeler van Hay.
- Net zo toevallig botsten we op drie dagen sales bij Kitsch Kitchen. Niet dat die toile ciree tafelkleden zo mijn ding zijn, maar in het hoofdfiliaal op de Rozengracht hebben ze veel meer dan dat. Onder andere veel speelgoed en huishoudelijke spullen geïmporteerd uit Mexico. Als er dan ook nog eens koopjes zijn...
- Op diezefde Rozengracht is er Guus. Niet open op zondag. De volgende keer dat ik voor het werk in Amsterdam een beetje tijd overheb, weet ik waarheen.
En het slenteren dan? Proeven van de sfeer? Deed ik 's nachts. Terwijl de ene helft van de familie in zijn hotelbed kroop en de andere helft nog iets ging drinken, trok ik met mijn camera door onze hotelbuurt. Want wat ik misschien nog het àllerleukste vind aan Amsterdam? Dat je kunt binnen kijken in de huizen. In tegenstelling tot bij ons is er weinig gordijn-cultuur.
Daar zouden verschillende redenen voor zijn, aldus dit forum. Calvinisten met gordijnen waren niet godsvruchtig, die zaten zeker stiekem in hun huis te luieren! Handelaars met gordijnen waren voor belastinginners verdacht, want welke koopwaren hielden ze achter? Kortom, mensen met gordijnen zijn niet te vertrouwen. Het resultaat zie je nu nog, maar steeds minder op het gelijkvloers. Waarschijnlijk zijn ze binnenglurende toeristen als ik ferm beu.
Ik kon er natuurlijk geen foto van nemen. Het gewone gluren is al gênant genoeg, stel je voor dat ik ook nog eens mijn camera boven haal. U moet me dus maar op mijn woord geloven: ook op straatniveau zijn er nog veel gordijnlozen. Vanaf de eerste verdieping krijg je sowieso alle inkijk die je wil. En ook de meeste boten hebben geen gordijnen.
Ach, 't is een mooie stad. Ik wil in de lente graag nog eens terug. Mét kinderen (en zonder sneeuw). Dankzij de affiche op een bushokje weet ik alvast hoe ik ze daarvoor enthousiast kan krijgen: met de film van Wiplala. 't Is erg om te zeggen, maar dàt was het voorbije weekend mijn grootste referentiekader.
Niet de koopvaardij, reformatie of jodenvervolging. Niet het koloniale verleden of zelfs het huis van Oranje. Wel Annie M.G. Schmidt. Toen we op de Dam het koninklijke paleis passeerden en ik boven op het dak Atlas zag staan, riep ik - ook nog iets te enthousiast - da's van dat verhaal! Ik fiets al elke dag, blijk ik ook nog eens de hele Nederlandse kindercultuur in mij te hebben.
*** Nog eens een gelukkige verjaardag, Vake. ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten